 |
|
|  |  |  | 
ΕΔΑΔ: Καταδίκη της Αγγλίας για παραβίαση των διεθνών συνθηκών περί δουλείας και καταναγκαστικής εργασίας
Στρασβούργο - (Ανταπόκριση Νίκος Ρούσσης)
Για παραβίαση των διεθνών συνθηκών που απαγορεύουν την δουλεία και
την καταναγκαστική εργασία καταδικάσθηκε η Αγγλία από το Δικαστήριο
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Εκδικάζοντας την προσφυγή μιας γυναίκας από την Ουγκάντα κατά της
Αγγλίας, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε βάσιμους της
ισχυρισμούς της ότι εξαναγκάστηκε να προσφέρει αμισθί τις υπηρεσίες
της επί 24ώρου βάσεως σε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων και καταδίκασε την
Αγγλία για παραβίαση του άρθρου 4 της Σύμβασης Προστασίας Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων, με βάση το οποίο απαγορεύεται η δουλεία και η
καταναγκαστική εργασία.
Υποχρέωσε με την απόφαση του την Αγγλία να καταβάλει στην ενάγουσα
20.000 ευρώ για ηθική και υλική βλάβη και να πληρώσει 8.000 ευρώ για
δικαστικά έξοδα και δαπάνες.
Η 33χρονη σήμερα Σ.Ο., υπήκοος της Ουγκάντας που ζει στο Λιντς της
Αγγλίας μπήκε παράνομα και με πλαστό διαβατήριο στη χώρα τον
Σεπτέμβριο του 2002 και από τις αρχές του 2003 μέχρι και το 2006
εξαναγκάστηκε, από το κύκλωμα που την είχε φέρει στην Αγγλία, να
εργάζεται επί 24ώρου βάσεως προσφέροντας υπηρεσίες σ' ένα ζευγάρι
ηλικιωμένων που έπασχαν από την νόσο Πάρκινσον.
Η αμοιβή της καταβαλλόταν στα πρόσωπα που είχαν μεσολαβήσει για να
βρει αυτή τη δουλειά.
Όπως ισχυρίσθηκε η ίδια στο Δικαστήριο, δεν είχε λάβει καμία αμοιβή
για τις υπηρεσίες της όλα αυτά τα χρόνια.
Τον Αύγουστο του 2006, εξαιτίας της κούρασης, κατέρρευσε μέσα σε
μία Τράπεζα και νοσηλεύτηκε για ένα μήνα σε νοσοκομείο όπου
φιλοξενούνταν οροθετικοί και άτομα που έπασχαν από ψύχωση.
Μετά την έξοδο της ζήτησε πολιτικό άσυλο αλλά το αίτημα της δεν
έγινε δεκτό, ενώ οι αγγλικές αρχές δεν διεξήγαγαν καμία αποτελεσματική
έρευνα σχετικά με τις καταγγελίες της ότι, είχε υποχρεωθεί να
εργάζεται σ' ένα καθεστώς δουλείας και άμισθης καταναγκαστικής
εργασίας, έκρινε το ΕΔΑΔ.
Την 24η Ιανουαρίου 2008 υπέβαλε προσφυγή της στο Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που με την απόφαση του
την δικαίωσε, κρίνοντας ένοχες τις Αγγλικές αρχές διότι δεν είχαν
θεσπίσει νομοθεσία με την οποία ποινικοποιείται και επιβάλλονται
ποινές για την δουλεία και την καταναγκαστική εργασία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
