Η πολιτειακή κυβέρνηση της Βικτώριας τίμησε 20 διακεκριμένους
Αβοριγίνες. Ανάμεσά τους είναι και η Μέρλε Τζάκομος, σύζυγος του
Έλληνα Αλικ Τζάκομος. Η Μέρλε, ακολουθώντας τα χνάρια του συζύγου της,
τιμήθηκε γιατί προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες στην φυλή Γιόρτα -
Γιόρτα των Αβοριγίνων.

Σε ένα βιβλίο που έχει κυκλοφορήσει με τίτλο "Ο ’νθρωπος Όλων των
Φυλών" καταγράφεται η ιστορία του Αλικ Τζάκομος, ο οποίος αν και
γεννήθηκε και πέθανε Έλληνας, εντούτοις αφιέρωσε τη ζωή του
υπηρετώντας τους Αβοριγίνες, οι οποίοι τον τίμησαν δεόντως και όχι
μόνο τον δέχτηκαν ως δικό τους αλλά, ουσιαστικά, τον ανακήρυξαν ηγέτη
τους και για τους Αυστραλούς ιθαγενείς εξακολουθεί να είναι "θρύλος".

Ο Τζάκομος γεννήθηκε στη Μελβούρνη. Οι γονείς του κατάγονταν από
το Καστελόριζο και μετανάστευσαν στην Αυστραλία αμέσως μετά τη
Μικρασιατική Καταστροφή το '22. Παντρεύτηκαν στον ελληνορθόδοξο ναό
του Ευαγγελισμού, στη Μελβούρνη και το 1924 έφεραν στον κόσμο το πρώτο
τους παιδί, ένα αγόρι, το οποίο ονόμασαν Αλέξιο και αργότερα έγινε
Αλικ Τζάκομος. Μεγάλωσε μέσα σε ελληνικό περιβάλλον αλλά στην
Αυστραλία επικρατούσε, τότε, κλίμα ξενοφοβικό και ρατσιστικό. Πήγαινε
στην ελληνική εκκλησία και το ελληνικό σχολείο και βοηθούσε την
οικογένειά του στα "εστιατόρια" που άνοιγε σε διάφορες περιοχές της
Μελβούρνης. Έζησε την μεγάλη κρίση του '30 και υπηρέτησε στις
αυστραλιανές ένοπλες δυνάμεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν
τέλειωσε ο πόλεμος έγινε ...παλαιστής! Έτσι περιόδευε την Αυστραλία
και έδινε αγώνες μαζί με τον θρυλικό Τζίμι Σάρμαν. Το πρόγραμμα
περιελάμβανε και αγώνες πυγμαχίας, όπου οι Αβοριγίνες ήταν ιδιαίτερα
καλοί.

Σε μια εποχή που οι "λευκοί" Αυστραλοί δεν είχαν πάρε-δώσε με τους
Αβοριγίνες ο Τζάκομος πήγε κοντά τους, τους γνώρισε, τους αγάπησε και
τους αφιέρωσε την ζωή του. Παντρεύτηκε την Μέρλε Τζάκομος, Αβοριγίνα
στην καταγωγή και μαζί ξεκίνησαν την εκστρατεία τους για να αποδοθεί
δικαιοσύνη στους Αυστραλούς ιθαγενείς.

Ήταν ο μοναδικός μη ιθαγενής, με δική του οικογένεια Αβοριγίνων
που ζούσε μαζί τους και εργαζόταν για εκείνους. Εργάστηκε για την
κοινωνική τους πρόνοια, για την απόκτηση δικαιωμάτων, για την ανάπτυξή
τους, την υγεία τους, την μόρφωσή τους και τον αθλητισμό τους.
Κατέγραψε την ιστορία τους και τους μύθους τους, συγκέντρωσε πολύτιμο
φωτογραφικό υλικό, τα τραγούδια τους, τις τέχνες τους.

Ο Τζάκομος δεν μπορούσε να αποδεχτεί ότι οι λευκοί μόλις και
θεωρούσαν ανθρώπινα όντα τους ιθαγενείς και, ουσιαστικά τους
εξόντωσαν. Αγωνίστηκε για να τους αποδοθεί δικαιοσύνη και να πάψουν να
είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Στις επαφές που είχε με την εξουσία τόνιζε πολλές φορές ότι η
δυστυχία πολλών ιθαγενών ίσως οφείλεται και στο γεγονός ότι τα μέρη
όπου ζούσαν είχαν πλούσια εδάφη σε ορυκτά και πλουτοπαραγωγικούς
πόρους και εκδιώχθηκαν κακήν κακώς. Ακόμα και σήμερα όσοι επέζησαν
ζουν εξαθλιωμένοι στο περιθώριο (με ελάχιστες εξαιρέσεις), παρά το
γεγονός ότι η χώρα ευημερεί.

Ο Τζάκομος, εκτός των άλλων, αναγνώρισε νωρίς ότι οι αυτόχθονες
κάτοικοι της Αυστραλίας έχουν μια πολιτισμική ιστορία που προηγείται ή
είναι παράλληλοι με αυτή των Ευρωπαίων και προσπάθησε να διασώσει ότι
είναι δυνατόν.

Φυσικά ο Τζάκομος ποτέ δεν ξέχασε και την ελληνική καταγωγή του
για την οποία ήταν ιδιαίτερα υπερήφανος και την πρόβαλε σε κάθε
ευκαιρία