 |
|  |  |  | 
Η αντικαπνιστική εκστρατεία "πάει" θέατρο αλλά, η ακρίβεια "κόβει" το τσιγάρο
Θεσσαλονίκη
Η αντικαπνιστική δράση μεταφέρεται πλέον και στη σκηνή του
Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος μέσα από μία παράσταση διάρκειας 10
λεπτών με τίτλο «Θα κάνω ό,τι μου καπνίσει». Ήδη αυτή η παράσταση
παρουσιάζεται και στις τρεις σκηνές του ΚΘΒΕ πριν από το κανονικό
πρόγραμμα.
Η πρωταγωνίστρια μέσα από την προσωπική της ιστορία ξετυλίγει το
κουβάρι της δικής της επιλογής να καπνίζει, ενώ οι θεατές βλέπουν τις
συνέπειες και τα στάδια αυτής της επιλογής και ενημερώνονται για τη
νόσο των καπνιστών (Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια). Μέσα από την
αναδρομή στο παρελθόν η γυναίκα βρίσκει τη δύναμη να ζητήσει βοήθεια
προκειμένου να διακόψει το κάπνισμα και να αποκτήσει ποιότητα ζωής. Η
παράσταση τελεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας
και παρουσιάζεται με την υποστήριξη της φαρμακευτικής εταιρείας Pfizer
Hellas.
«Είναι η πρώτη φορά που επιστρατεύεται η τέχνη για τη διακοπή του
καπνίσματος. Το θέατρο είναι ο κύριος παιδαγωγός που μπορεί να περάσει
το μήνυμα για τη διακοπή του καπνίσματος. Ένα μήνυμα το οποίο αδυνατεί
να το περάσει ο γιατρός, ο οποίος, όταν συνιστά διακοπή του
καπνίσματος, στα μάτια του καπνιστή μετατρέπεται σε «μπαμπούλα». Μία
θεατρική παράσταση που θα τη δει ένας μεγάλος αριθμός θεατών θα
προσεγγίσει και θα κινητοποιήσει πολύ περισσότερο κόσμο, απ΄ ό,τι
οποιαδήποτε απαγορευτική διάταξη κι αν επιβληθεί» επισήμανε η
πνευμονολόγος-καθηγήτρια του ΑΠΘ Παρασκευή Αργυροπούλου Πατάκα.
Η οικονομική κρίση ωθεί στη διακοπή του καπνίσματος
Η οικονομική κρίση και η αύξηση της τιμής των τσιγάρων ωθούν τους
καπνιστές στη διακοπή του τσιγάρου. Και, όπως τονίζει η κ Πατάκα, η
αποτελεσματικότερη αντικαπνιστική καμπάνια είναι η αύξηση της τιμής
του τσιγάρου.
«Όσο αυξάνεται η τιμή των τσιγάρων τόσο ελαττώνεται το ποσοστό τον
καπνιστών. Σε μια χώρα με κανονικό βιοτικό επίπεδο εάν αυξηθεί η τιμή
των τσιγάρων πάνω από τα 5 ευρώ τότε το ποσοστό των καπνιστών πέφτει
κατά 8% στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα και κατά 4% στα μεσαία. Το
40% των Ελλήνων είναι καπνιστές. Αν υπολογίσουμε το 4-8% στο 40% του
πληθυσμού καταλαβαίνετε ότι τα μεγέθη είναι μεγάλα» εξήγησε η κ
Πατάκα.
Παράλληλα ανέφερε ότι οι αντικαπνιστικές διατάξεις συμβάλουν στον
περιορισμό του καπνίσματος αλλά η οικονομική κρίση, η ανεργία και κατά
συνέπεια η έλλειψη χρημάτων συνιστούν παράγοντες που ωθούν περισσότερο
τους καπνιστές στη διακοπή του τσιγάρου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|