Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η ασπιρίνη μειώνει τον κίνδυνο υποτροπής τού καρκίνου τού παχέος εντέρου
 



Στοκχόλμη.-

Μια σουηδική μελέτη βρήκε ότι η ημερήσια χαμηλή δόση ασπιρίνης μειώνει
κατά το ήμισυ τον κίνδυνο υποτροπής του καρκίνου του παχέος εντέρου
και του ορθού, μετά από χειρουργική επέμβαση.
Κάθε χρόνο, σχεδόν 2 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως διαγιγνώσκονται
με καρκίνο του παχέος εντέρου. Στο 20–40% αναπτύσσονται μεταστάσεις,
γεγονός που καθιστά τη νόσο πιο δύσκολη στη θεραπεία και πιο
θανατηφόρα.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει πως η ασπιρίνη μπορεί να μειώσει τον
κίνδυνο ορισμένων καρκίνων και ενδεχομένως και τον κίνδυνο υποτροπής
μετά από χειρουργική επέμβαση σε ασθενείς με καρκίνο του παχέος
εντέρου που φέρουν μεταλλάξεις σε γονίδια της οδού σηματοδότησης PIK3.
Αυτά τα γονίδια ρυθμίζουν βασικές κυτταρικές διεργασίες, όπως η
ανάπτυξη και η διαίρεση. Ωστόσο, τα προηγούμενα ευρήματα ήταν ασυνεπή
και καμία τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή δεν είχε επιβεβαιώσει τη
συσχέτιση.
Οι Σουηδοί ερευνητές με επικεφαλής το Ινστιτούτο Karolinska και το
Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Karolinska, διεξήγαγε την τυχαιοποιημένη
κλινική δοκιμή ALASCCA, η οποία δημοσιεύθηκε στο The New England
Journal of Medicine.
Στη μελέτη συμμετείχαν πάνω από 3.500 ασθενείς με καρκίνο του παχέος
εντέρου και του ορθού από 33 νοσοκομεία στη Σουηδία, τη Νορβηγία, τη
Δανία και τη Φινλανδία. Οι ασθενείς των οποίων οι όγκοι εμφάνιζαν
γενετική μετάλλαξη στην οδό PIK3 -ανευρίσκεται στο 40% των ασθενών-
τυχαιοποιήθηκαν ώστε λάβουν είτε 160 mg ασπιρίνης ημερησίως είτε
εικονικό φάρμακο για τρία χρόνια μετά τη χειρουργική επέμβαση.
Στους ασθενείς με τη γενετική μετάλλαξη στην οδό PIK3, ο κίνδυνος
υποτροπής μειώθηκε κατά 55% σε όσους έλαβαν ασπιρίνη, σε σύγκριση με
την ομάδα του εικονικού φαρμάκου.
«Η ασπιρίνη δοκιμάζεται εδώ σε ένα εντελώς νέο πλαίσιο, σε αυτό της
ιατρικής ακριβείας. Αυτό είναι ένα σαφές παράδειγμα του πώς μπορούμε
να χρησιμοποιήσουμε γενετικές πληροφορίες για να εξατομικεύσουμε τη
θεραπεία και ταυτόχρονα να εξοικονομήσουμε πόρους και να μειώσουμε την
ταλαιπωρία των ασθενών», δήλωσε η κύρια συγγραφέας Άννα Μάρτλινγκ,
Καθηγήτρια στο Τμήμα Μοριακής Ιατρικής και Χειρουργικής του
Ινστιτούτου Karolinska Institutet και ανώτερη χειρουργός στο
Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Karolinska.
Γιατί η ασπιρίνη μειώνει τον κίνδυνο υποτροπής του καρκίνου του παχέος
εντέρου και του ορθού; Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται σε
πολλούς μηχανισμούς: μειώνει τη φλεγμονή, αναστέλλει τη λειτουργία των
αιμοπεταλίων και επιβραδύνει την ανάπτυξη του όγκου.
«Αν και δεν κατανοούμε πλήρως όλους τους μοριακούς μηχανισμούς, τα
ευρήματα υποστηρίζουν τη βιολογική λογική και υποδεικνύουν ότι η
θεραπεία μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική σε γενετικά
καθορισμένες υποομάδες ασθενών», είπε η Μάρτλινγκ.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα αποτελέσματα της κλινικής δοκιμής μπορεί
να έχουν παγκόσμια σημασία και να επηρεάσουν τις οδηγίες θεραπείας για
τον καρκίνο του παχέος εντέρου και ορθού.
«Η ασπιρίνη είναι ένα φάρμακο που είναι παγκοσμίως διαθέσιμο και
εξαιρετικά φθηνό σε σύγκριση με πολλά σύγχρονα αντικαρκινικά φάρμακα,
κάτι που είναι πολύ θετικό», ανέφερε η Μάρτλινγκ.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία