Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο γηραιότερος γιατρός του κόσμου, 102 ετών, αποκαλύπτει τον «εχθρό της
μακροζωίας»



Κλίβελαντ.-

Ο νευρολόγος που γεννήθηκε στο Κλίβελαντ τών ΗΠΑ φρόντισε ασθενείς για
σχεδόν οκτώ δεκαετίες, κερδίζοντας τον τίτλο τού γηραιότερου γιατρού
τού Guinness World Record, λίγο πριν τα 99α γενέθλιά του.
Τώρα ο  Χάουερντ Τάκερ στα 102 του χρόνια, μπορεί να έχει αφήσει τη
λευκή στολή του, αλλά δεν έχει τραβήξει χειρόφρενο.
Περνάει τις μέρες του διδάσκοντας μελλοντικούς γιατρούς στο Case
Western Reserve University και συμβουλεύει σε νομικές ιατρικές
υποθέσεις, χάρη στο πτυχίο νομικής που πήρε σε ηλικία 67 ετών.
Ο Τάκερ πρόσφατα αποκάλυψε την αξιοσημείωτη πορεία του, και πώς
παρέμεινε οξύς, δραστήριος και γεμάτος ενέργεια μέχρι τον δεύτερο
αιώνα του.
«Η συνταξιοδότηση, νομίζω, είναι ο εχθρός της μακροζωίας», δήλωσε
πρόσφατα ο Tάκερ στο TODAY’s Al Roker. «Πρέπει να έχετε κάποιο σκοπό
στη ζωή, και να σηκώνεστε το πρωί και να ξέρετε τι θα κάνετε»,
πρόσθεσε.
Ο Tάκερ συνέχισε να ασκεί την ιατρική μέχρι την ηλικία των 100 ετών,
σταματώντας μόνο όταν το νοσοκομείο όπου εργαζόταν έκλεισε τις πόρτες
του, το 2022.
Αν δεν είχε γίνει το κλείσιμο, είπε ο Τάκερ στο περιοδικό PEOPLE, θα
συνέχιζε να βλέπει «οπωσδήποτε» τους ασθενείς.
Μάλιστα έχει ακόμη και τις «κεραίες του ανοικτές» για τυχόν άλλη
ευκαιρία, αν και παραδέχεται, ότι «κανείς δεν με θέλει στην ηλικία
μου».
Ο Tάκερ δεν έχει καμία πρόθεση να παρατήσει τον τρέχοντα φόρτο
εργασίας του. Αλλά για όσους σκέφτονται να ρίξουν αυλαία, έχει μια
συμβουλή.
«Αν αποσυρθούν από τη δουλειά τους, θα πρέπει τουλάχιστον να κάνουν
κάτι ως χόμπι, είτε πρόκειται για κοινωνική εργασία, είτε για κάποιο
προσωπική απασχόληση», είπε στο TODAY. «Χρειάζεστε ένα ερέθισμα για
τον εγκέφαλο καθημερινά».
Η επιστήμη υποστηρίζει την άποψη του. Μελέτες δείχνουν ότι η ύπαρξη
ενός σκοπού, η συνεχής εκμάθηση νέων πραγμάτων και η συμμετοχή σε
δραστηριότητες που απαιτούν επίλυση προβλημάτων, δημιουργικότητα και
προσοχή, είναι το κλειδί για να παραμείνουν διανοητικά οξείς οι
άνθρωποι στα γηρατειά.
Η μέση αμερικανική διάρκεια ζωής το 2022 ήταν τα 77,5 χρόνια και ο
Τάκερ την ξεπέρασε πριν από πολύ καιρό.
Οι γονείς του έζησαν μέχρι τα 84 και 96, αλλά είπε ότι τα καλά γονίδια
είναι μόνο μέρος της εξίσωσης.
«Η κληρονομικότητα και το οικογενειακό ιστορικό μακροζωίας είναι μια
υγιής εκκίνηση. Ωστόσο, πρέπει να υποστηρίζεται από τη μετριοπάθεια
της διατροφής, του αλκοόλ και την ευτυχία», έγραψε ο Τάκερ στην
υποβολή του για το Guinness.
Για τον Tάκερ, η ευτυχία προέρχεται από τη δουλειά, τη σύζυγό του με
την οποία είναι μαζί πάνω από 70 χρόνια, τα τέσσερα παιδιά τους, τα 10
εγγόνια και μια δια βίου αγάπη για τις αθλητικές ομάδες τού Κλίβελαντ.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία