Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




O νοτιότερος γερμανικός κήπος βρίσκεται στην... Ανταρκτική





Mαρούλι, ραπανάκια, αγγουράκια και άλλα λαχταριστά, ολόφρεσκα ζαρζαβατικά μεγαλώνουν εδώ και λίγο καιρό χωρίς προβλήματα στο γερμανικό πειραματικό θερμοκήπιο EDEN-ISS, που βρίσκεται στην Ανταρκτική. Είναι το πρώτο επιτυχημένο πείραμα Γερμανών να καλλιεργήσουν λαχανικά χωρίς χώμα και φως ημέρας, ακολουθώντας τα πρότυπα αμερικανικών επιστημονικών ομάδων, οι οποίες καινοτομούν στον τομέα των υβριδικών υδροπονικών καλλιεργειών ήδη από τη δεκαετία του 80.

«Περιμέναμε με ενθουσιασμό τα λαχανικά» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Πάουλ Τσάμπελ, μέλος της γερμανικής ομάδας. Μέσα στις πρώτες εβδομάδες των προσπαθειών τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά: 3,5 κιλά πράσινης σαλάτας, 70 ραπανάκια και 18 αγγουράκια.
Οι κλιματολογικές συνθήκες στην Ανταρκτική δεν επιτρέπουν την ευδοκίμηση φρούτων και λαχανικών σε εξωτερικό περιβάλλον. Η μέση θερμοκρασία είναι κάτω από -20 βαθμούς Κελσίου και ο ήλιος σπάνια είναι αρκετός ώστε να αναπτυχθούν βρώσιμα φρούτα και λαχανικά. Ωστόσο οι Γερμανοί ερευνητές που εργάζονται στην Ανταρκτική στο πλαίσιο ειδικού προγράμματος του Γερμανικού Κέντρου Αεροναυπηγικής (DLR) της Βρέμης τα κατάφεραν, κάτι που γεννά ελπίδες για μελλοντική καλλιέργεια φρέσκων φυτικών πρώτων υλών στο διάστημα, στη Σελήνη ή τον Άρη. Αυτός είναι ο απώτερος στόχος αυτών των προσπαθειών, εξηγεί ο Π. Τσάμπελ.

                    Πρόβες για το διάστημα από την Ανταρκτική

Οι κλιματολογικές συνθήκες στην Ανταρκτική είναι αντίξοες. Παραπέμπουν στο αφιλόξενο διάστημα
Οι κλιματολογικές συνθήκες στην Ανταρκτική είναι αντίξοες. Παραπέμπουν στο αφιλόξενο διάστημα και τα λαχανικά
μεγαλώνουν μέσα στο ειδικό θερμοκήπιο κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες. Υπολογιστές προηγμένης τελευταίας τεχνολογίας καταγράφουν συνεχώς όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τα φυτά: θερμοκρασία, υγρασία, συγκέντρωση οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα στο χώρο. «Έχουμε μάθει πολλά για την αυτόνομη ανάπτυξη φυτών. Είναι ξεκάθαρο ότι η Ανταρκτική είναι η ιδανική τοποθεσία για αυτή την έρευνα», ανέφερε επίσης ο επικεφαλής του πρότζεκτ Ντάνιελ Σούμπερτ. Μέχρι στιγμής όλα τα λαχανικά που μάζεψαν οι επιστήμονες είχαν μεγαλώσει σε συνθήκες θερμοκηπίου. Παράλληλα αναπτύσσονται επίσης στο ίδιο θερμοκήπιο πιπεριές, ντομάτες, βασιλικός, μαϊντανός, κορίανδρος.

Με τα φρούτα όμως υπάρχει πρόβλημα. «Πρέπει να είμαστε υπομονετικοί με τις φράουλες. Ακόμη περιμένουμε να πιάσουν οι σπόροι» σημειώνει ο Ντ. Σούμπερτ.

Το φιλόδοξο γερμανικό πρότζεκτ διεξάγεται σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Άλφρεντ Βάγκενερ, ενώ το θερμοκήπιο βρίσκεται μόλις 400 μέτρα από τον Ερευνητικό Σταθμό Νοϊμάιερ ΙΙΙ. Στον σταθμό αυτό της Ανταρκτικής μένουν προς το παρόν μόνο τρεις επιστήμονες. Για τους ερευνητές τα λαχανικά ήταν έτσι μια ευχάριστη έκπληξη. Πέρα από το μεγάλο ερευνητικό ενδιαφέρον, «τα λαχανικά ήταν πεντανόστιμα και ήταν σαν να έχουν βγει απευθείας από τον κήπο», ανέφερε ο επικεφαλής του σταθμού Μπέρναρντ Χοπ. Και σε κάθε περίπτωση «ήταν πολύ ωραία να παίρνεις την πρώτη σοδειά φρέσκων λαχανικών από το θερμοκήπιο στην Ανταρκτική».

Πηγή: DW
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία