Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ισραήλ

Έξι πρώην επικεφαλής της Μοσάντ επικρίνουν τον πρωθυπουργό Mπενιαμίν  Νετανιάχου



Ιερουσαλήμ.-

Έξι Ισραηλινοί πρώην επικεφαλής των υπηρεσιών Πληροφοριών κατηγόρησαν τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου ότι θέτει σε κίνδυνο το μέλλον του κράτους του Ισραήλ, το οποίο τον επόμενο μήνα θα γιορτάσει τα 70 χρόνια από την ίδρυσή του.

Οι πρώην επικεφαλής της Μοσάντ έκαναν τις δηλώσεις αυτές σε κοινή τους συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Yediot Ahronot, η οποία επικρίνει συχνά τον Νετανιάχου.

Ο Ντάνι Γιατόμ, που διετέλεσε επικεφαλής της Μοσάντ στη διάρκεια της πρώτη θητείας του Νετανιάχου στην πρωθυπουργία στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ζήτησε την αποπομπή του, κατηγορώντας εκείνον και τους συμβούλους του ότι «βάζουν τα συμφέροντά τους πάνω από τα εθνικά συμφέροντα».

Την προηγούμενη εβδομάδα η αστυνομία ανέκρινε τον Ισραηλινό πρωθυπουργό στο πλαίσιο των ερευνών που διεξάγονται εναντίον του για τις συναλλαγές που φέρεται να είχε με τη μεγαλύτερη εταιρεία τηλεπικοινωνιών της χώρας, τη Bezeq.

Ο Νετανιάχου δηλώνει αθώος και η δημοτικότητά του παραμένει υψηλή.

Ο Γιατόμ εξέφρασε και την ανησυχία του για την «αδράνεια στο διπλωματικό πεδίο, η οποία μας οδηγεί σε ένα κράτος δύο εθνοτήτων (με τους Παλαιστίνιους), κάτι που θα σημάνει το τέλος του Ισραήλ ως εβραϊκού και δημοκρατικού κράτους».

Οι διαπραγματεύσεις για την επίτευξη μιας «λύσης δύο κρατών» στη σύγκρουση του Ισραήλ με τους Παλαιστίνιους έχουν παγώσει από το 2014. Κάποιοι φοβούνται ότι αν το Ισραήλ δεν εγκαταλείψει τις κατεχόμενες, παλαιστινιακές περιοχές, μία ημέρα ίσως χρειαστεί να επιλέξει μεταξύ του να παραμείνει ένα δημοκρατικό κράτος και να φροντίσει για την ασφάλεια της εβραϊκής πλειοψηφίας στερώντας το δικαίωμα ψήφου στους Παλαιστίνιους.

Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσαν Ισραηλινοί αξιωματούχοι, ο αριθμός των Εβραίων και των Αράβων μεταξύ της Μεσογείου και του Ιορδάνη ποταμού –μια περιοχή που περιβάλλει το Ισραήλ, την κατεχόμενη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας—είναι ίσος ή σχεδόν ίσος.

«Έχουμε παιδιά και εγγόνια και δισέγγονα εδώ και θέλω να ζήσουν σε μια υγιή χώρα, και η χώρα είναι άρρωστη», τόνισε ο Ζβι Ζάμιρ, διευθυντής της Μοσάντ από το 1968 ως το 1974.

«Βρισκόμαστε σε κρίσιμη κατάσταση. Η χώρα ενδέχεται να είχε συμπτώματα όταν ανέλαβε ο Νετανιάχου, όμως την έχει φέρει στη σοβαρή κατάσταση μιας θανάσιμης ασθένειας», πρόσθεσε.

Το γραφείο του Ισραηλινού πρωθυπουργού δεν έχει απαντήσει.

Μόνο ο υπουργός Παιδείας Ναφτάλι Μπένετ, ένας σκληροπυρηνικός πολιτικός που εμφανίζεται ως διάδοχος του Νετανιάχου, απέρριψε τις κατηγορίες αυτές μέσω του λογαριασμού του στο Twitter, χαρακτηρίζοντάς τες «απλώς αναληθείς».

«Η χώρα είναι σε εξαιρετική κατάσταση», δήλωσε.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία