 |
|
|  |  |  | 
Ομογένεια
«Η νέα γενιά κρατά ζωντανή την παράδοση» λέει η Ομογενής τραγουδίστρια
Μaria Ellis
Συνέντευξη στον Μάρκο Παπαδάτο
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.-
Η 20χρονη ομογενής, ποπ τραγουδίστρια και τραγουδοποιός
Μαρία Έλλις (Maria Ellis) από το Λονγκ Αϊλαντ της Νέας Υόρκης
παραχώρησε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στον ομογενή δημοσιογράφο
Μάρκο Παπαδάτο της «Digital Journal».
Η συνέντευξη έγινε στο γνωστό ελληνικό εστιατόριο «Neraki» του
Χάντιγκτον, όπου η τραγουδίστρια μίλησε για την καριέρα της στη
μουσική, για το μέλλον της στην τραγουδοποιία αλλά και τη στάση της
Ομογένειας σε σχέση με την Παράδοση.
Τα τραγούδια της είναι εμπνευσμένα από τα προσωπικά της βιώματα, την
φιλία, τον χωρισμό αλλά και τις διαπροσωπικές της σχέσεις.
Οταν ρωτήθηκε για την ελληνική της διαπαιδαγώγηση και κουλτούρα,
απάντησε ότι είναι 100 τοις εκατό Ελληνίδα, μισή από τη Σπάρτη και
μισή Αθηναία. «Αισθάνομαι Ελληνίδα και η ελληνική μουσική έπαιξε
τεράστιο ρόλο στην ανατροφή μου. Εχω μάθει να περνάω καλά και αυτό
οφείλεται στην ξεχωριστή ενέργεια που μου έχουν μεταδώσει οι Έλληνες
ως Λαός».
Οσον αφορά τη στάση της νέας γενιάς της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας
στις Ηνωμένες Πολιτείες σε σχέση με την παράδοση, η Ellis δήλωσε: «Η
γενιά μου σίγουρα κρατά ζωντανή την ελληνικότητά της. Στοιχεία της
παράδοσής μας όπως οι γιορτές, το φαγητό, ο πολιτισμός και ο ελληνικός
τρόπος ζωής και σκέψης παραμένουν ζωντανά στο ακέραιο μέσα μας.
Επίσης, απολαμβάνω να επισκέπτομαι την Ελλάδα κάθε καλοκαίρι».
Μιλώντας για το ελληνικό φαγητό, η νεαρή τραγουδίστρια δήλωσε ότι
απόλαυσε το φαγητό της στο ελληνικό εστιατόριο «Neraki» στο
Χάντιγκτον, το οποίο έχει ψηφιστεί για τέταρτη φορά ως το «Καλύτερο
Ελληνικό Εστιατόριο του Λονγκ Αϊλαντ».
Στην έως τώρα καριέρα της, η ταλαντούχα 20χρονη ομογενής έχει δώσει
μία σειρά παραστάσεων στο «The Bitter End» στο Μανχάταν. «Μου αρέσει
να παίζω στο «The Bitter End» γιατί η ενέργεια του χώρου είναι τρομερή
και το κοινό του εκπληκτικό. Είναι ένας μαγευτικός χώρος», είπε.
Οι μουσικές της επιρροές ποικίλουν, καλύπτοντας όλο το φάσμα της
σύγχρονης ποπ και ροκ σκηνής. Από την Amy Winehouse, τους Nirvana, και
τη Lana Del Rey έως τους Beatles, η Ellis φαίνεται να είναι ένα γνήσιο
τέκνο της δεκαετίας των 00s. Ιδιαίτερη είναι η αγάπη της ωστόσο για
τον John Mayer, με τον οποίο μάλιστα ονειρεύεται να παίξει στη ίδια
σκηνή.
Πηγές ekirikas.com και «Digital Journal»
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
