Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κι ομως, ο ελληνικός παραδοσιακός χορός είναι "εξαγώγιμο είδος" και μάλιστα με "ιδιαίτερη αξία"



Τού Αποστόλη Ζώη

«Σε όλες τις πόλεις και τις χώρες που ταξίδεψα και όπου δίδαξα οφείλω να πω, ότι το ενδιαφέρον για τον ελληνικό παραδοσιακό χορό καθώς και για όλα τα λαϊκά του στοιχεία που συνθέτουν τον λαϊκό μας πολιτισμό, αποτελούν κυρίαρχο στοιχείο ενδιαφέροντας για γνώση. Mια γνώση πάνω στην οποία στηρίζουν την αγωγή των νέων και την ψυχολογική υποστήριξη των μεγαλύτερων γενεών, αντλώντας την κάθε φορά νέα στοιχεία για επαφή και διαρκεί σύνδεση με το ιστορικο-πολιτισμικό μας γίγνεσθαι και το τόπο καταγωγής των αξιών της ζωής, που είναι η χώρα μας».

Αυτά επισημαίνει  ο πανεπιστημιακός δάσκαλος στο ΤΕΦΑΑ Θεσσαλίας, χοροδιδάσκαλος Γιάννης Δήμας, ο οποίος από το 1987 που ξεκίνησε την πρώτη του διδακτική δραστηριότητα στην κεντρική Ευρώπη, ταξιδεύει αδιάκοπα μέχρι σήμερα σε όλες τις χώρες του κόσμου, όπου υπάρχει ελληνισμός και διδάσκει ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς.

Λίγο πριν το περασμένο Πάσχα δίδαξε στην ανατολική Ευρώπη σε περιοχές της Μαύρης και Αζοφικής θάλασσας. Αυτό που του έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν το ουσιαστικό τους ενδιαφέρον και η δίψα τους για γνώση και επαφή με την ιστορική τους πατρίδα. Φανταστείτε, τονίζει, ότι λογότυπο τους είναι η «Αργώ», και θεωρούν τους εαυτούς του «γηγενείς» εκεί, πριν την αργοναυτική εκστρατεία. Για τον ίδιο ήταν συγκινητικό το ενδιαφέρον τους ενώ τον παρακάλεσαν να τους φέρει σε επαφή με Δήμους - πολιτιστικούς φορείς και ότι έχει σχέση με την ιστορική του πατρίδα για επαφές - αδελφοποιήσεις. Ο Γιάννης Δήμας προσπάθησε να κάνει το πρώτο βήμα μιας επικοινωνίας τουΟυρσούφ της Μαριούπολης με τον δήμο Καλαμπάκας με σκοπό της αδελφοποίηση.

Το σημαντικότερο, όμως, όπως μας λέει, είναι ότι του ζήτησαν να δημιουργήσει μια ακαδημία χορών για χοροδιδασκάλους εκεί στη περιοχή της Μαριούπολης ίσως και στην ιστορική Οδησσό. Το όλο θέμα βρίσκεται σε συζήτηση στο ΤΕΦΑΑ με τον κοσμήτορα Θανάση Παπαϊωάννου και εξετάζεται στο πώς μπορεί να πάρει σάρκα και οστά μια τέτοια προσπάθεια και να στηριχθεί από εδώ.

Αντίστοιχα σεμινάρια σε επίπεδο ακαδημίας χορών έχει κάνει για πολλά χρόνια στον Καναδά, Αμερική και Αυστραλία.

Στην κεντρική Ευρώπη διδάσκει εφέτος στην 8η κατά σειρά Tazakademie für Tanz Pedagoge Ακαδημία Χορών για παιδαγωγούς χορού.

Το ενδιαφέρον είναι πολύ μεγάλο για την ποικιλία και πλουσιότητα των Ελληνικών Χορών, επισημαίνει επίσης  και κυρίως για την αρχέγονη ρυθμολογία που συναντάται στις παραδοσιακές μας μελωδίες σε συνδυασμό με το δημοτικό τραγούδι. Αυτή η ρυθμολογία, εξηγεί, όπως την κατέγραψε ο Πυθαγόρας είναι η απεικόνιση της ίδιας της αναπνοής και της ανθρώπινης κίνησης σε συνδυασμό με την αρμονική συνύπαρξη της φύσης και του πλανητικού συστήματος, που ζουν και υπάρχουν χάρη του ρυθμού.

Το 1987 ο Γιάννης Δήμας ξεκίνησε την πρώτη του διδακτική δραστηριότητα στην κεντρική Ευρώπη σε ένα σεμινάριο που απευθύνονταν σε Tanz Pedagoge Παιδαγωγούς δασκάλους χορού. Από τότε άρχισαν να τον καλούν σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Μέχρι σήμερα οι διδακτικές του συνεδρίες πράξης και θεωρίας έχουν ξεπεράσει τον αριθμό των 265 σε πανεπιστημιακά ιδρύματα, φορείς πολιτισμού, χοροδιδασκάλους, συλλόγους-κοινότητες ομογενών, όπως και σε Ακαδημίες διεθνών σχολών χορού, σχεδόν σε 'παγκόσμιο' επίπεδο, Ευρώπη, Αμερική, Καναδά, Αφρική και Αυστραλία.

Στην κεντρική Ευρώπη τον καλούν να διδάξει σε σεμινάρια που οργανώνονται από ευρωπαϊκούς φορείς και απευθύνονται σε ευρωπαίους χοροδιδασκάλους ή και άτομα όπως λαογράφοι που ασχολούνται με τον ελληνικό λαϊκό πολισμό και δεν είναι έλληνες.

Ενώ τα μακρινά σεμινάρια σε Καναδά - Αμερική και Αυστραλία οργανώνονται και απευθύνονται σε άτομα ελληνικής καταγωγής.

Για τον Γιάννη Δήμα, ο διαχρονικός ελληνικός πολιτισμός είναι από τη φύση του η αιχμή του δόρατος, για τη χώρα μας.

Για τον ίδιο, ο λαϊκός πολιτισμός και για την προκειμένη περίπτωση ο ελληνικός παραδοσιακός χορός είναι «εξαγώγιμο είδος» και μάλιστα με «ιδιαίτερη αξία»!

Το βιώνει στην πράξη, κάθε φορά που διδάσκει εκτός συνόρων, φθάνει ο εισηγητής «ο μεταφέρων», όπως διευκρινίζει, να έχει τη γνώση, τη μέθοδο και τον τρόπο για το δώσει ώστε να είναι σύγχρονο και ανταγωνίσιμο στο κάθε σήμερα. Ο Γιάννης Δήμας διδάσκει στο ΤΕΦΑΑ Θεσσαλίας, και είναι υπεύθυνος σε δύο μαθήματα: Η διδακτική των Ελληνικών Παραδοσιακών Χορών και Χορολογία Ελληνισμού. Υπάρχει ενδιαφέρον, τονίζει και από τους φοιτητές να ακολουθήσουν την συγκεκριμένη ειδικότητα, γιατί υπάρχει ζήτηση στην αγορά εργασίας μιας και ο κάθε μικρός - μεγάλος φορέας πολιτισμού διατηρεί χορευτική ομάδα εντός και εκτός Ελλάδας.

ΑΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία