Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Nησιώτικες «μαγειριές» και σαμιώτικο κρασί

9ο Φεστιβάλ Γεύσης και Παράδοσης στην Πάτμο

γράφει η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου



Πάτμος

Πατηνιώτικο αγριοκάτσικο με πατάτες, γλυστρίδα με κοπανιστή της Νικαριάς, η ονομαστή Φουρνιώτικη «μελένια», τα Ροδίτικα «μελεκούνια», η πεντανόστιμη «σιτάκα» της Κάσου, το λαχταριστό χταποδοστιφάδο του Αγαθονησίου, η σχοινόπιτα, τα γιαπράκια, η κρεμμυδόπιττα κι ένα σωρό ακόμη «μαγειριές» φτιαγμένες με μεράκι, σεβασμό στην παράδοση και τις αγνές πρώτες ύλες της ξερικής νησιώτικης γης. Το άσπρο Μοσχάτο Σάμου, το ονομαστό κρασί που παράγεται στο πυκνόφυτο νησί, με χειρωνακτική εργασία, σε ορεινές και ημιορεινές πεζούλες ξερολιθιάς και κουβαλά τις πατρογονικές μνήμες μιας αμπελοοινικής παράδοσης γενεών και γενεών αλλά και όλα τα αρώματα του ακριτικού νησιού. Οι νησιώτες-κεφάτοι και χαμογελαστοί, έτοιμοι να σύρουν το χορό, να τραγουδήσουν και να ξεφαντώσουν με τον ίδιο αυθόρμητο τρόπο που τραβούν τα δίχτυα, σκάβουν το χωραφάκι, κορφολογούν το αμπέλι, γελούν, πίνουν, τρώνε, δουλεύουν κι ερωτεύονται.

Μια εβδομάδα αφιερωμένη στο παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον της νησιώτικης γαστρονομικής ταυτότητας, με παράλληλες πολιτιστικές δράσεις: «9ο Φεστιβάλ Γεύσης και Παράδοσης Αιγαίου» (από 19-25 Ιουνίου 2017) το οποίο τελούσε υπό την Αιγίδα της Ιεράς Μονής Πάτμου, συνδιοργανώθηκε από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και τον Δήμο Πάτμου, την εφημερίδα ΠΑΤΜΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ και τη ΜΚΕ «Αποκάλυψη», ενώ είχε τη στήριξη της Aegean Cuisine, της Λέσχης Αρχιμαγείρων Δωδεκανήσου και τη συμμετοχή μιας μεγάλης και δυναμικής ομάδας εθελοντών.

Εννιά νησιά, εννιά γειτονιές του Αιγαίου «έσμιξαν» και μοιράστηκαν τις «μαγειριές» τους: Αγαθονήσι, Ικαρία, Κάσος, Λέρος, Λειψοί, Πάτμος, Ρόδος, Σάμος και Φούρνοι Κορσεών. Με συνταγές της γιαγιάς και της προγιαγιάς, οι οποίες με τα λιγοστά υλικά της ξερικής νησιώτικης γης  έφτιαχναν γεύσεις ξεχωριστές για το τραπέζι της οικογένειας. Με τις επιρροές από τα μικρασιατικά παράλια ενσωματωμένες πλέον στο εκάστοτε τοπικό γαστρονομικό προφίλ. Με την αύρα της νησιώτικης κουλτούρας που παίρνει τις ίδιες σχεδόν πρώτες ύλες και δημιουργεί μια πανδαισία γεύσεων ξεχωριστών, τόσο «καθάριων» σαν το νερό από το πηγάδι μα και τόσο απρόβλεπτα σύνθετων, σαν τις εναλλαγές του καιρού στα θαλασσινά τοπία του Αιγαίου.

Μυθολογία, ιστορία και το χαρακτηριστικό τοπωνύμιο «Άμπελος» αποτελούν στοιχεία απεικόνισης του αμπελώνα της Σάμου. Θρυλείται πως ο ίδιος ο θεός Διόνυσος δίδαξε στους Σαμιώτες την καλλιέργεια και τον τρόπο οινοποίησης, ενώ η παράδοση αναφέρει πως ο πρώτος αμπελοκαλλιεργητής ήταν ο ήρωας της Αργοναυτικής  Εκστρατείας, Αγκαίος. Ιστορικές αναφορές για τα κρασιά της Σάμου συναντάμε στα Ομηρικά έπη,  στον Ιπποκράτη, το Γαληνό και το Θεόφραστο ενώ οι διήρεις «Σάμαινες» μετέφεραν με «οξυπύθμενους» αμφορείς το σαμιώτικο κρασί σε διάφορα λιμάνια και περιοχές. Αυτά, τα παγκοσμίου φήμης σαμιώτικα κρασιά του «Ενιαίου Οινοποιητικού Αγροτικού Συνεταιρισμού» της Σάμου με τις εκατοντάδες διακρίσεις και βραβεία, πλαισίωσαν μοναδικά τις νησιωτικές γαστρονομικές δημιουργίες.

Στις παράλληλες δράσεις του Φεστιβάλ εντάχθηκε διήμερο εργαστήριο για την παιδική διατροφή, όπου και συμμετείχε σημαντικός αριθμός παιδιών κάθε ηλικίας, ημερίδα ευ ζην με στόχευση στις σωστές διατροφικές συνήθειες, το slow food αλλά και την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος αλλά και Ποδηλατοδρομία Πολιτισμού. Μικροί και μεγάλοι από την Αθήνα, την Πάτμο, τη Σάμο και τα Δωδεκάνησα με επικεφαλής τον βουλευτή Γιώργο Αμυρά «ένωσαν» συμβολικά, μέσω ποδηλατικής διαδρομής 19,5 χιλιομέτρων, μνημεία και πολιτιστικά σημεία αναφοράς της Πάτμου.

Την Κυριακή 25 Ιουνίου 2017 , στο πανέμορφο λιμάνι της Σκάλας Πάτμου διοργανώθηκε με μεγάλη επιτυχία το κεντρικό event με τη συμμετοχή σημαντικών chef και γευσιγνωστών, όπως η Ελένη Ψυχούλη, η Γεωργία Κοφινά, ο Γρηγόρης Χριστοδούλου, η Μαρίνα Ζουρίδη, ο Γιάννης Δεβετζόγλου, ο Δημήτρης Αφεντάκης, ο Νίκος Χριστοφόρου, ο Μπενέτος Ματθαίου και ο Χρήστος Ξεραξούδης.

Ένα τεράστιο τραπέζι φιλοξένησε τις παραδοσιακές συνταγές καλονοικοκυράδων από όλα τα νησιά, ενώ οι 2 χιλιάδες και πλέον επισκέπτες γεύτηκαν τα κεράσματα των αποστολών και των ντόπιων επαγγελματιών και δοκίμασαν ένα σωρό τοπικά προϊόντα. Παραδοσιακοί μουσικοί συνόδευσαν τα χορευτικά των νησιών και ξεσήκωσαν τους συμμετέχοντες σε ένα γλέντι που κράτησε ως αργά το βράδυ.

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ

Στην κατηγορία των «κρεατικών» το 1ο  βραβείο δόθηκε στο Πατηνιώτικο αγριοκάτσικο που μαγείρεψε η Ελένη Γιάνναρου, ενώ το κοκκινιστό κατσικάκι της Κάσου πήρε το 2ο και τα «γιαπράκια» από τις Απολλωνιάτισσες της Ρόδου, το 3ο.

Στα «θαλασσινά» το 1ο βραβείο πήραν τα «γεμιστά καλαμάρια» της Μαρίνας Γαμπιεράκη από την Πάτμο, το «χταπόδι» της Χρυσής  Γαμπιεράκη το 2ο και το 3ο για «χταποδοστιφάδο» πήρε ο Σύλλογος  Υετούσα του Αγαθονήσιου.

Στην κατηγορία «λαδερών» το 1ο βραβείο πήρε η «γλυστρίδα με κοπανιστή» της Δέσποινας Καλαμπόγα από το Σύλλογο «Ιωάννης Μελάς» Ικαρίας. Το 2ο έλαβε επάξια η «σιτάκα» της Κάσου και το 3ο η «κρεμμυδόπιτα» της Πάτμου.

Στην κατηγορία των «γλυκών» τις εντυπώσεις έκλεψε η Πατηνιώτικη «σχοινόπιττα» της Ελένης Γιάνναρου, το 2ο βραβείο πήρε η μοναδική «μελένια» -ένα πολύ ιδιαίτερο επιδόρπιο από το Σύλλογο Επαγγελματιών Φούρνων Κορσεών και το 3ο τα «μελεκούνια» της Ρόδου.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία