Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




«Σαμιώτικα» μαγειρέματα σε τρίμηνο Φεστιβάλ Γαστρονομίας

(γράφει η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου)



Σάμος

Καλαμάρι απαλό, βελουδένιο σχεδόν, ολόλευκο και λαχταριστό, μαζί με σπανάκι, κινόα και σάλτσα μάραθου που αφθονεί στη Σάμο-συνδυασμός θαλασσινής αύρας με την αμεσότητα και τα αρώματα της σαμιακής γης.

Κατσικάκι του «αμπελουργού» αργοψημένο, συνοδευόμενο από πουρέ ριγανάτης πατάτας, μέσα σε σάλτσα από αμπελόφυλλα και  μικρά κομματάκια τυρί φέτα-κάθε μπουκιά κι ένα επιφώνημα θαυμασμού.

Μια σπονδή στη παράδοση, αλλά με ύφος nouvelle cuisine. Μοναδικές συμπράξεις διακεκριμένων chef και μαγείρων από όλη την Ελλάδα που έρχονται στη Σάμο και δημιουργούν νέες συνταγές, βασισμένες στη γαστρονομική παράδοση του τόπου, υπό μία νέα ματιά.  Εντάσσονται στα πλαίσια του τρίμηνου φεστιβάλ  δημιουργικής ελληνικής κουζίνας και βασίζεται σε μια πρωτοπόρα ιδέα και υλοποίηση του executive chef Άγγελου Μπακόπουλου που αφήνει σοβαρές προοπτικές ανάπτυξης της «σαμιακής» γαστρονομικής ταυτότητας.

Ήδη, έχουν έρθει στο νησί του Πυθαγόρα ισχυρά ονόματα, όπως ο Γιώργος Στυλιανουδάκης, ο Αθηναγόρας Κωστάκος και ο Δημήτρης Δημητριάδης. Αναμένονται, έως αρχές Σεπτέμβρη που θα διαρκέσει το φεστιβάλ, να… «φορέσουν τις ποδιές τους» και να μας  χαρίσουν νέες απολαυστικές συνταγές, κορυφαίοι σεφ και μάγειρες όπως ο Νίκος Μπούκης, ο Μανώλης Γαρνέλης, ο Σταμάτης Τσίλιας και ο -πολυαγαπημένος στη γενέτειρά του και όχι μόνο- Aνδρέας Λαγός.

Ένα ψηφιδωτό γεύσεων που σκιαγραφούν περίτεχνα το υπό διαμόρφωση γαστρονομικό προφίλ της Σάμου, σε συνδυασμό με εξαιρετικά τοπικά προϊόντα από ντόπιους παραγωγούς.

«Ταξιδεύουμε στο χώρο της έμπνευσης συμπλέοντας αρμονικά στις γεύσεις του νησιού…» τονίζει  ο εμπνευστής του φεστιβάλ Άγγελος Μπακόπουλος, με απίστευτη αγάπη στην μαγειρική τέχνη. «Το μικρόρωγο μοσχάτο σταφύλι που παράγει το εκπληκτικό σαμιώτικο κρασί, το ελαιόλαδο, τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα βοτάνια, τα οπωροκηπευτικά και τα χόρτα της σαμιακής γης, τα ολόγλυκα τοματάκια, το πεντανόστιμο κρέας, τα πάσης φύσεως θαλασσινά αλιεύματα είναι προϊόντα που έχουν αγαπηθεί από τους νησιώτες και έχουν καταγραφεί στο γαστρονομικό χάρτη του Αιγαίου. Έχουν αξιοποιηθεί από τις παλιές νοικοκυρές και εμείς απλά τους δίνουμε μόνο μια διαφορετική, πιο εξελιγμένη μορφή-σύμφωνα με τους σύγχρονους διατροφικούς κανόνες αλλά και τις εμπνεύσεις που προκύπτουν μέσα μας, καθώς ερχόμαστε σε επαφή με όλον αυτό τον πλούτο…» συμπληρώνει και παρουσιάζει ένα επιδόρπιο που καταπλήττει τον ουρανίσκο: Ρυζόγαλο απολαυστικό, με κομπόστα ροδάκινο, κριτσανιστό και μυρωδάτο μούσλι μπισκότο, σορμπέ από βερίκοκο, αφρό λάιμ και μυρωδάτο γλυκάνισο που κάνει τη διαφορά!

«Γαστρονομία δεν είναι απλά η απόλαυση, οι διακριτές στον ουρανίσκο γεύσεις. Αποτελεί μια ενότητα ζωής και σύνθεση εκλεκτής πρώτης ύλης, άριστης γνώσης και χρήσης των σύγχρονων, τεχνολογικά εξελιγμένων τρόπων μαγειρικής, ώστε να μην «ταλαιπωρείται» η πρώτη ύλη. Όλα παίζουν ρόλο, ο συνδυασμός γεύσεων, ο συμμετρικός τρόπος παρουσίασης του πιάτου, το σέρβις, η αισθητική του χώρου, το κρασί που θα συνοδεύσει το γεύμα και το δείπνο, η διάθεσή μας…» σχολιάζει με τον ευγενή του τρόπο ο Δημήτρης Δημητριάδης, καθώς τα χέρια του με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις «στήνουν» σε ένα πιάτο μια ολόκληρη γευστική ιστορία: Φασόλια μαυρομάτικα, φινόκιο, ταραμάς και μια εκπληκτική σάλτσα με αχινό που πλαισιώνουν μοναδικά την μαρινέ πελαγίσια τσιπούρα σε ένα amuse bouche με αξιοπρόσεκτη εμφάνιση και απίστευτα ντελικάτη γεύση!

Συνταγές εμπνευσμένες όπως χοίρος με λάχανο και μανιτάρια, μιλφέιγ σαρδέλας, ντολμαδάκια με μαρούλι της θάλασσας, θαλασσινά και αυγολέμονο, γεμιστά που δεν μοιάζουν με άλλα, από τον Αθηναγόρα Κωστάκο.  Χταπόδι στιφάδο με σορμπέ ντομάτας, μπαρμπούνι με αγκινάρες, αυγά μεστάκα με την εμπνευσμένη άποψη του Γιώργου Στυλιανουδάκη.

«Μαγειρική τέχνη είναι η τέχνη να εμπνέεσαι από την άριστη πρώτη ύλη και να την μεταμορφώνεις γευστικά και ποιοτικά σε ένα έδεσμα ξεχωριστό-ένα πιάτο που όμοιό του να μην υπάρχει… Κάπως έτσι, συνδυάζουμε  τις πατροπαράδοτες συνταγές από όλη την Ελλάδα με τη νέα διατροφική και γαστρονομική άποψη και δημιουργούμε κάτι διαφορετικό μα και συνάμα γνώριμο…» σημείωσε κατά την  επίσκεψή του στη Σάμο ο Αθηναγόρας Κωστάκος ενώ ο Γιώργος Στυλιανουδάκης αναφέρθηκε επαινετικά στα «αποκτήματα» της σαμιακής γης:  κρίταμο,  φλισκούνι, κάπαρη, κοκκάρι (κρεμμυδάκι), μπουρνελάκια (τοματάκια) και ανθότυρο. «Αν κάθε τοπική κοινωνία στήριζε γαστρονομικά την ντόπια παραγωγή, θα ήταν αυτό προς όφελος της οικονομίας αλλά και της ποιότητας στη γεύση» επισήμανε.

Το τρίμηνο φεστιβάλ γαστρονομίας που διοργανώνεται φέτος το καλοκαίρι στη Σάμο είναι ένα φιλόδοξο project σε εξέλιξη. Γεύσεις εντελώς διαφορετικές από τις συνηθισμένες, εμπνεύσεις μοναδικές και εξαιρετικής ποιότητας πρώτες ύλες. Η ανάδειξη των γνωστών και αγνώστων στο ευρύ κοινό σαμιακών προϊόντων σε μια μοναδική συνύπαρξη υψηλής μαγειρικής τέχνης. Η τέχνη  και η μαεστρία που δίνει την άνεση σε νέους ανθρώπους με πολυετείς σπουδές αλλά και εμπειρία στο αντικείμενο, να δείξουν τις μεγάλες τους δυνατότητες αλλά και το πνεύμα αρμονικής συνεργασίας που αναπτύσσεται μεταξύ εκείνων που αγαπούν την καλή ελληνική κουζίνα!

 

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία