Μεσημέρι στον σιδηροδρομικό σταθμό της Ειδομένης. Λίγα μέτρα πέρα από την ουδέτερη ζώνη Ελλάδας- ΠΓΔΜ, δεκάδες άνθρωποι με χαραγμένη την κούραση και την απόγνωση σε κάθε σημείο του προσώπου τους περιμένουν καρτερικά τη σειρά τους για ένα πιάτο σούπα και δυο-τρεις φέτες ψωμί.

«One soup, one smile»- «Μια σούπα, ένα χαμόγελο»... Τόσο κοστίζει το φαγητό στην Κουζίνα Χωρίς Σύνορα (No Border Kitchen) που έχουν στήσει εθελοντές -ή «πολιτικοί ακτιβιστές» όπως μετ' επιτάσεως λέει μια νεαρή κοπέλα από την ομάδα- προσφέροντας φαγητό στους μετανάστες που έχουν εγκλωβιστεί τις τελευταίες εβδομάδες στην Ειδομένη, αλλά και στους πρόσφυγες που περνούν από εκεί και συνεχίζουν, μέσω της πΓΔΜ, το ταξίδι για μια καλύτερη ζωή στην κεντρική και δυτική Ευρώπη.

Ο Τζόνι είναι από τη Γερμανία. Ήρθε στην Ειδομένη μαζί με άλλα οχτώ άτομα- «είμαστε μια πολύχρωμη ομάδα ακτιβιστών από διάφορες περιοχές· το Αμβούργο, το Ανόβερο, το Βερολίνο, τη Μελβούρνη κ.ά» λέει και εξηγεί πως αυτό που τους ενώνει είναι το αίσθημα της αλληλεγγύης και η κοινή επιθυμία να βοηθήσουν αυτούς τους ανθρώπους όσο και όπως μπορούν.

«Φτάσαμε εδώ, πριν από λίγο καιρό, μια ομάδα οχτώ ατόμων μ' ένα μεγάλο φορτηγό 12 τόνων και φέραμε ρούχα, κουβέρτες και άλλη βοήθεια, την οποία και μοιράσαμε. Το αρχικό σχέδιο ήταν να πάμε στη Λέσβο, αλλά η κατάσταση στην Ειδομένη ήταν τέτοια που μας έκανε να αλλάξουμε προορισμό και να έρθουμε εδώ» τονίζει.

Η ομάδα μαγειρεύει σχεδόν νυχθημερόν μέσα σ' ένα σταματημένο στις ράγες βαγόνι, για να μπορέσει να παράσχει ένα πιάτο φαγητό, σε καθημερινή βάση, σε περίπου 2000 άτομα. «Η κατάσταση έγινε πιο δύσκολη από τότε που κάποιες ΜΚΟ αποχώρησαν, μετά τα όσα συνέβησαν προ ημερών, και οι εθελοντές από γειτονικές περιοχές σταμάτησαν να έρχονται. Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε μιας που οι ανάγκες σε υλικά έχουν μεγαλώσει» σημειώνει ο Τζόνι.

Εκτός από τις ανάγκες σε υλικά, ωστόσο, αυξήθηκαν και οι ανάγκες σε ανθρώπινα «χέρια». Συμπαραστάτες σ' αυτή την προσπάθεια, ο Τζόνι και η παρέα του βρήκαν τους ίδιους τους μετανάστες. «Έχουμε αναπτύξει πολύ καλές σχέσεις με κάποιους Μαροκινούς, Ιρανούς, Αφγανούς και ανθρώπους από άλλες εθνικότητες που μας βοηθούν πολύ και στην προετοιμασία των υλικών για το μαγείρεμα, αλλά κυρίως στο να τηρείται η σειρά και να γίνεται απρόσκοπτα η διανομή» λέει.

Λίγα μέτρα πιο πέρα από το βαγόνι- κουζίνα, έχει στηθεί μια σκηνή, απ' όπου οι ίδιοι άνθρωποι μοιράζουν τα πρωινά: ζεστό τσάι και μπισκότα, αλλά και σάντουιτς που πολλές φορές τούς παρέχουν άλλοι εθελοντές προκειμένου να τα διανέμουν. Κι εκεί, οι ουρές είναι ατελείωτες...

Παραπέρα, μια άλλη ομάδα νεαρών εθελοντών λειτουργεί, μέσα σε μία σκηνή, το «No Border Restaurant», που έχει ως βάση την ίδια φιλοσοφία -αυτή της αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο.

Όπως εξηγεί ο Ισπανός Τζόρντι, πρόκειται για μια ομάδα έξι ανθρώπων διαφορετικών εθνικοτήτων -μεταξύ αυτών ένας Βόσνιος, Γερμανοί κ.ά.- που συναντήθηκαν σε έναν άλλο προσφυγικό καταυλισμό στη Σερβία και αποφάσισαν να έρθουν στην Ειδομένη, όπου είχαν ακούσει πως η κατάσταση είχε αρχίσει να δυσκολεύει...