Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Διεθνής έκκληση να ακυρωθεί η καταστροφή των χημικών στη θάλασσα

"Απειλή για τη Μεσόγειο η εν πλω καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας"   



Αθήνα - (Ανταπόκριση Μαρία Κουζινοπούλου)

Διεθνή έκκληση προς τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ακύρωση καταστροφής του χημικού οπλοστασίου της Συρίας στη Μεσόγειο, συνυπογράφουν περιβαλλοντικοί φορείς και επιστήμονες από 14 χώρες της ΕΕ.

Στην έκκληση, που συντάχθηκε με πρωτοβουλία του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», εκφράζεται η ανησυχία «για τον κίνδυνο δηλητηρίασης της Μεσογείου», ανησυχία που οφείλεται «στους πιθανούς κινδύνους μιας τόσο περίπλοκης διαδικασίας καταστροφής που λαμβάνει χώρα πιλοτικά σε ασταθείς θαλάσσιες συνθήκες». Επίσης, υπογραμμίζεται ότι «υπάρχει σοβαρός κίνδυνος η διαδικασία να οδηγήσει στην απελευθέρωση τόνων τοξικών αποβλήτων στη Μεσόγειο Θάλασσα, αποτελώντας μια σημαντική απειλή προς το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία».

Τίθενται ερωτήματα σχετικά με τις επιπτώσεις της μεθόδου και του εξοπλισμού που θα χρησιμοποιηθούν, καθώς και με την επιλογή του τόπου. Όπως σημειώνεται, πρόκειται για «μια επιβαρημένη περιοχή με ισχυρά θαλάσσια ρεύματα και ένα ιστορικό παράνομης απόρριψης τοξικών και πυρηνικών αποβλήτων, στην οποία δεν υπάρχει δυνατότητα εξακρίβωσης περιβαλλοντικών επιπτώσεων που ενδέχεται να προκύψουν».

Όπως εξηγεί  η υδροβιολόγος του Ινστιτούτου «Αρχιπέλαγος», Αναστασία Μήλιου, πρόταση των επιστημόνων είναι «η καταστροφή των χημικών να γίνει σε χερσαίο ελεγχόμενο περιβάλλον, όπου μπορεί να υπάρξει παρακολούθηση της ενδεχόμενης ρύπανσης από τα χημικά».

Η κ. Μήλιου επισημαίνει, εξάλλου, ότι η επιχείρηση χρηματοδοτείται με το ποσό των 12 εκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή κατά το ήμισυ του συνολικού κόστους, από την Ευρωπαϊκή Ένωση. «Αφού γίνεται με χρήματα των Ευρωπαίων φορολογούμενων άρα πρέπει να υπάρξει σαφής διασφάλιση της δημόσιας υγείας», προσθέτει.

Τη διεθνή έκκληση συνυπογράφουν, μεταξύ άλλων, φορείς, ΜΚΟ, κινήσεις πολιτών και περιβαλλοντικά ινστιτούτα από την Ελλάδα, την Ιταλία, το Ισραήλ, τη Μάλτα, την Κύπρο, τη Σλοβενία, την Ισπανία και το Βέλγιο, καθώς και καθηγητές πανεπιστημίων της Ολλανδίας, της Βρετανίας, της Ισπανίας, της Νορβηγίας, της Σουηδίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας, της Γερμανίας και της Αυστρίας.

Στο πλαίσιο της καμπάνιας του «Αρχιπελάγους» για την ανάδειξη του θέματος, πραγματοποιήθηκαν, επιπροσθέτως, συναντήσεις επιστημόνων του Ινστιτούτου στις Βρυξέλλες με εκπροσώπους της Επιτροπής Θαλασσίων Υποθέσεων και ευρωβουλευτές, οι οποίοι, σύμφωνα με την κ. Μήλιου, «εξέφρασαν την ανησυχία τους για το κατά πόσο θα είναι ασφαλής η όλη διαδικασία».


 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία