Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τζον Ζάκος: ένας ομογενής πρωτοπόρος στην τεχνητή νοημοσύνη



Θεσσαλονίκη-(Ανταπόκριση Νικόλ Καζαντζίδου)

Τι είναι η τεχνητή νοημοσύνη; Μπορεί να αντικαταστήσει ο υπολογιστής τον άνθρωπο και πόσο κοντά είμαστε στον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας; Ο Ελληνοαυστραλός Τζον Ζάκος, πρωτοπόρος παγκοσμίως στις εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης, δίνει τις δικές του απαντήσεις.

Συνιδρυτής της εταιρείας My cyber Twin, με γραφεία σε Αυστραλία και Νέα Υόρκη, ο Τζον Ζάκος επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη ως προσκεκλημένος στο 3ο Μαθητικό Συνέδριο Επιστήμης και Τεχνολογίας Acstac 2013 του κολεγίου Ανατόλια και ενέπνευσε μικρούς και μεγάλους, γιατί, όπως λέει, σημασία δεν έχει η αφετηρία αλλά η πρόθεση και η σκληρή δουλειά!

"Η τεχνητή νοημοσύνη είναι - ας το πούμε απλά - η δυνατότητα που έχει ένας υπολογιστής να σκέφτεται όπως ο άνθρωπος. Εμείς φτιάχνουμε ψηφιακά ανθρωπάκια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διάφορες περιπτώσεις: σε εταιρείες ως τηλεφωνικοί γραμματείς, σε παιχνίδια, στο κινητό και αλλού" εξηγεί ο κ.Ζάκος.

Σταδιακά, φαίνεται πως τα "μηχανήματα" γίνονται ευφυή. Η εικονική πραγματικότητα είναι πολύ κοντά με την πραγματικότητα. "Θα έρθει μια μέρα, ίσως σε 20 ή 30 χρόνια, που οι δυο πραγματικότητες θα συνυπάρχουν και ενδεχομένως θα συγχέονται" τονίζει. Το βλέπει ως ένα τρομακτικό σενάριο, στο οποίο η λύση δίνεται μονολεκτικά: ισορροπία. "Αυτό που χρειαζόμαστε, όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή, είναι η ισορροπία" υπογραμμίζει.

Ως πρωτοπόρος στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, η ευθύνη που νιώθει είναι μεγάλη. Αντιμετωπίζοντάς το από την ηθική πλευρά, ο ίδιος τοποθετείται επ' αυτού ως εξής: "Ένα μηχάνημα δεν θα μπορούσε ποτέ να αντικαταστήσει τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι κάτι ανώτερο, έχει τη συναισθηματική και την πνευματική του διάσταση... είναι ένα θαύμα. Οι επιστήμονες δεν φτιάχνουμε θαύματα".

Με αφορμή την ομιλία του στους μαθητές του κολεγίου, τον ρωτήσαμε για τη σημασία της αφετηρίας στην πορεία του ανθρώπου. "Εγώ είμαι ένα παράδειγμα καλού μαθητή, όχι άριστου αλλά συνεπή. Δεν έχει σημασία σε ποια χώρα βρίσκεσαι ή από πού ξεκινάς. Σημασία έχει η πρόθεση. Και η σκληρή δουλειά. Δεν ήμουν παιδί - θαύμα αλλά δεν άφησα κενά στη σχολική μου διαδρομή και αυτό πιστεύω ότι είναι το σημαντικό".

Η ελληνική καταγωγή του τον κάνει να δηλώνει ξεκάθαρα περήφανος. "Όταν έρχομαι στην Ελλάδα, νιώθω σαν στο σπίτι μου. Υπάρχουν πολλά που βλέπω και δεν μου αρέσουν, που θέλω να αλλάξουν και ίσως δεν αλλάξουν ποτέ. Δεν πρέπει, όμως, να συγκρίνεις. Πρέπει να αγαπάς αυτό που έχεις και να κάνεις το καλύτερο που μπορείς. Εσύ ο ίδιος να γίνεσαι το παράδειγμα για να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο" τονίζει. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία