Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τριάντα περισσότερες επιχειρήσεις στο Ντουμπάι σε σύγκριση με το 2011

Ανοδική τροχιά, εν μέσω κρίσης, για τον κλάδο της γούνας



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση ΄Ελενα Αλεξιάδου)

 Με αριθμητική αύξηση των επιχειρήσεων τους στο Ντουμπάι και με σαφή
προσανατολισμό στην εξασφάλιση των γουνοδερμάτων επί ελληνικού
εδάφους, ώστε να συμπιεστεί το κόστος παραγωγής, οι Έλληνες γουναράδες
πηγαίνουν κόντρα στην οικονομική κρίση και οδηγούν τον κλάδο τους σε
ανοδική πορεία προσφέροντας, μάλιστα, νέες θέσεις εργασίας σε μία
εποχή που η ανεργία "καλπάζει", ιδίως στην περιφέρεια.

Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι ο κλάδος της γούνας στην
Καστοριά, σε επίπεδο τζίρου, ενισχύθηκε κατά 20% πέρυσι έναντι του
2011 και σε απόλυτο αριθμό οι εξαγωγές ξεπέρασαν τα 240 εκατ. ευρώ,
ενώ πλέον οι εγγεγραμμένες επιχειρήσεις του κλάδου υπερβαίνουν τις
3573, όπως εξήγησε ο γενικός γραμματέας του Συνδέσμου Γουνοποιών
Καστοριάς Φαίδων Γκιάτας.

Υπενθυμίζεται ότι το 2007, ο ετήσιος τζίρος του κλάδου της γούνας
διαμορφωνόταν στα 450 εκατ. ευρώ και την επόμενη διετία υποχώρησε
συνολικά σε ποσοστό 80%.

Νούμερο ένα εξαγωγικός προορισμός της ελληνικής γούνας παραμένει η
Ρωσία (Μόσχα, Αγία Πετρούπολη), όπου και κατευθύνεται τουλάχιστον το
70% του συνόλου της ελληνικής παραγωγής, ενώ δυναμικά ακολουθούν τα
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, με τον πρώτο λόγο να τον έχει το Ντουμπάι,
όπου λειτουργούν πλέον 180 ελληνικές γουνοποιητικές επιχειρήσεις-
τριάντα περισσότερες σε σχέση με το 2011.

Η ελληνική γούνα, σύμφωνα με τον κ. Γκιάτα, προωθείται επίσης στην
Κορέα, το Χονγκ Κονγκ και σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ με
επιδείξεις μόδας και άλλες δράσεις, οι Έλληνες γουναράδες προσπαθούν
να "ανοιχτούν" και σε αγορές ανταγωνιστικών για τον κλάδο τους χωρών,
όπως η Κίνα και η Νότια Κορέα, όπου ο ρυθμός διείσδυσής τους είναι
αργός.

Οι δε φάρμες παραγωγής βιζόν/μινγκ στη Δυτική Μακεδονία είναι,
σήμερα 38 αν και στο αμέσως προσεχές διάστημα αναμένεται να αυξηθούν
σε 45 και δεν αποκλείεται, εντός του 2013, να προστεθούν άλλοι 35
"παίκτες", γεγονός που θα σημάνει τη δημιουργία τουλάχιστον 1000 νέων
θέσεων εργασίας. Με αυτά τα δεδομένα, δεν αποκλείεται, σύμφωνα με τον
κ. Γκιάτα, η ετήσια παραγωγή γουνοδερμάτων να ξεπεράσει, φέτος, τα 2,5
εκατ. δέρματα, όταν προ οχταετίας ήταν μόλις 500.000.

Το δικό του "στολίδι" αποκτά ο Σύνδεσμος

Πραγματικότητα γίνεται επιτέλους το "όνειρο' των μελών του
Συνδέσμου να αποκτήσουν τον δικό τους εκθεσιακό χώρο και, όπως μας
εξηγεί ο κ. Γκιάτας, το όλο έργο πρόκειται να είναι έτοιμο στις 15
Απριλίου, έτσι ώστε η 38η Διεθνή Έκθεση Γούνας (9-12 Μαϊου) να
πραγματοποιηθεί στις δικές τους σύγχρονες εγκαταστάσεις.

Σύμφωνα με τον κ. Γκιάτα, το κόστος κατασκευής του διαμορφώνεται στα
3,8 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 2,8 εκατ. αποτελούν ιδία συμμετοχή
του Συνδέσμου και το 1 εκατ. ευρώ προέρχεται απο χρηματοδότηση μέσω
του αναπτυξιακού.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία