Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Nτανιέλ Κον Μπεντίτ

<<Η λιτότητα που οι Ταλιμπάν της ΕΕ επιβάλλουν στην Ελλάδα, σκοτώνει>>



Βρυξέλλες

Ρεπορτάζ για την οικονομική κατάσταση στην Αθήνα, υπό τον τιτλο <<Εδώ
και δύο χρόνια, οι Έλληνες ζουν στον ρυθμό ακραίων προγραμμάτων
λιτότητας. Στην Αθήνα, κάποιοι σκύβουν το κεφάλι ή επαναστατούν.
Πορτραίτο μίας Αθήνας στα πρόθυρα της έκρηξης>>, δημοσιεύει στην
τελευταία του έκδοση το εβδομαδιαίο τηλεοπτικό περιοδικό του Βελγίου
<<Moustique>>.

Σε γενικές γραμμές περιγράφεται με τα μελανότερα χρώματα η εικόνα μιας
Αθήνας, που πνίγεται στα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, το δε
ρεπορτάζ συνοδεύεται από συνέντευξη του ευρωβουλευτή των Οικολόγων
Ντανιέλ Κον Μπεντίτ με τίτλο <<Τους ζητάνε το αδύνατο>> και υπότιτλο
<<Συνάντηση στην Αθήνα, με τον πιο παθιασμένο υποστηρικτή της ελληνικής
υπόθεσης>>.

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Γάλλου ευρωβουλευτή είναι το εξής:

ΕΡ. Γιατί υποστηρίζετε την Ελλάδα με τόση θέρμη;

ΑΠ. Δεν υποστηρίζω τους Έλληνες, υποστηρίζω μία ιδέα δικαιοσύνης.
Βρίσκω ότι ζητάνε το αδύνατο σε αυτήν τη χώρα. Όντως, υπήρξε
πελατειακό σύστημα, διαφθορά, φοροδιαφυγή, ως εθνικό άθλημα. Αλλά από
την άλλη, η ΕΕ δεν μπόρεσε να δημιουργήσει δομές επίβλεψης, ώστε να
αποφεύγονται παρόμοια ολισθήματα. Η λιτότητα που οι Ταλιμπάν της ΕΕ
επιβάλλουν στην Ελλάδα είναι φάρμακο που θα σκοτώσει τον άρρωστο. Οι
Έλληνες έχουν λίγες πιθανότητες να τα βγάλουν πέρα.

ΕΡ. Αναφερθήκατε στους "Ταλιμπάν" της ΕΕ...Ποιοι είναι;

ΑΠ. Οι υπέρ- φιλελεύθεροι που επιβάλλουν μέτρα, χωρίς να
αντιλαμβάνονται τις συνέπειες στους κατοίκους... Τους χαρακτήρισα
Ταλιμπάν, διότι έχουν μεγάλη δόση αναισθησίας.

ΕΡ. Πιστεύετε ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα τώρα, προμηνύει αυτό
που θα συμβεί σε όλη την Ευρώπη;

ΑΠ.'Όχι. Πιστεύω ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνειδητοποιούν ότι η Ευρώπη
δεν θα τα βγάλει πέρα χωρίς ένα πρόγραμμα ανάκαμψης. Ο υπέρ-
φιλελευθερισμός δεν θα νικήσει.

ΕΡ. Αυτή η ανάκαμψη είναι τελείως απούσα από την Ελλάδα;

ΑΠ. Προς το παρόν, ναι. Αλλά κάτι αρχίζει. Υπάρχει ένα κίνημα στην
Ευρώπη για να εξισορροπηθεί αυτή η πολιτική λιτότητας. Υπάρχουν 25 με
30 δισ. ευρώ διαθέσιμα για την ανάκαμψη, ένα είδος σχεδίου Μarshalll,
σε συνεργασία με τους Έλληνες. Η διαδικασία θα είναι αρκετά αργή, αλλά
νομίζω ότι υπάρχει συμφωνία των Ελλήνων σε αυτήν. Πάντως, πολύ
περισσότερο από ό,τι με τη λιτότητα, που τους επιβάλλεται τυφλά.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία