 |
|
|  Τρίτη 8/9
----------------------------------------
Βραζιλία/Βενεζουέλα
----------------------------------------
Με ανοιχτές αγκάλες δεχόμαστε τους πρόσφυγες, δήλωσε η πρόεδρος Ρουσέφ- Εντολή για την υποδοχή 20.000 Σύρων προσφύγων έδωσε ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Μαδούρο
----------------------------------------
ΜΠΡΑΖΙΛΙΑ.-
Η Βραζιλία υποδέχεται τους πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή και την βόρεια Αφρική με "ανοιχτές αγκάλες", δήλωσε η πρόεδρος της χώρας Ντίλμα Ρουσέφ.
"Θα ήθελα να αδράξουμε αυτήν την ευκαιρία για να επαναλάβουμε τη θέση της κυβέρνησής μας όσον αφορά την υποδοχή ανθρώπων που έχουν εκδιωχθεί από την πατρίδα τους και θα ήθελαν να έρθουν να ζήσουν, να εργαστούν και να συμβάλουν στην ευημερία και την ειρήνη στην Βραζιλία", δήλωσε η Ρουσέφ μιλώντας χθες στο τηλεοπτικό δίκτυο TeleSur.
"Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, της κρίσης την οποία περνάμε, εμείς εξακολουθούμε να δεχόμαστε τους πρόσφυγες με ανοιχτές αγκάλες", πρόσθεσε η Ρουσέφ.
Σύμφωνα με το δίκτυο αυτό, η Βραζιλία έχει υποδεχθεί 1.700 Σύρους πρόσφυγες από το 2013, περισσότερους από οποιαδήποτε άλλη χώρα στην περιοχή από το 2011 που άρχισε ο πόλεμος στην Συρία.
Την ίδια ώρα ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο δήλωσε χθες πως έδωσε εντολή στο υπουργείο Εξωτερικών να διοργανώσει την υποδοχή 20.000 προσφύγων από την Συρία στους κόλπους της συριακής κοινότητας της Βενεζουέλας.
"Έδωσα εντολή (στην υπουργό Εξωτερικών) Ντέλσι Ροντρίγκες να συναντηθεί με την συριακή κοινότητα, καθώς η Βενεζουέλα θα υποδεχθεί 20.000 Σύρους στους κόλπους της συριακής διασποράς", δήλωσε ο Μαδούρο.
"Θέλω οι 20.000 Σύροι, οι συριακές οικογένειες, να έρθουν στην πατρίδα μας την Βενεζουέλα", σημείωσε ο πρόεδρος, υπογραμμίζοντας ότι υπάρχει στη χώρα του "μια μεγάλη συριακή κοινότητα".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
