 |
|
|  Σάββατο 27/4
Ζευγάρι εγκατέλειψε το σπίτι του στη Βρετανία για να ζήσει σε σκάφος
στην Ελλάδα
marie claire
Ένα ζευγάρι εγκατέλειψε το σπίτι και τη… βαρετή ζωή του στο Ηνωμένο
Βασίλειο για να ζήσει στην Ελλάδα μέσα σε σκάφος.
Η Laura, ο Ross Colledge και τα δυο τους παιδιά αποφάσισαν να
σαλπάρουν επειδή ανησυχούσαν ότι η οικογένειά τους δεν είχε την
ποιότητα της ζωής που τους αξίζει.
«Ο Ross δούλευε 50 ώρες την εβδομάδα και εμείς ήμασταν αποκομένοι»,
δήλωσε η Laura στο What's the Jam.
Όπως λέει ,το ζευγάρι ένοιωθε πως τα χρόνια περνούσαν και έχαναν τόσα
πολλά πράγματα καθημερινά. Οι γονείς ήθελαν να προσφέρουν «μια
συναρπαστική, περιπετειώδη, μη καταναλωτική ζωή στα παιδιά τους για να
τα κάνουν πιο κοσμοπολίτικα», ενώ παράλληλα ήθελαν να βρουν λύση για
πρόσθετες εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών τους, καθώς ο ένας από
τους γιους τους έχει ΔΕΠΥ και είναι αυτιστικός με υψηλή
λειτουργικότητα.
Για να καταφέρει η οικογένεια να ζήσει το όνειρο στις ελληνικές
θάλασσες ,έβαλε υποθήκη το πρόσφατα ανακαινισμένο σπίτι της, αγόρασε
ένα γιοτ και μετακόμισε στην Ελλάδα.
Η οικογένεια Colledge ξεκίνησε το ταξίδι της από τη Μύκονο, έπλευσε
στα νησιά του Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα και τελικά εγκαταστάθηκε στο
Ιόνιο.
«Λατρεύαμε και οι δυο τη θάλασσα, κάναμε σερφ και καγιάκ, οπότε ο
ωκεανός πάντα μας τραβούσε», δήλωσε η Laura για την ζωή τους στη
νοτιοδυτική Αγγλία.
Οι Colledges περιπλανώνται στα ελληνικά νησιά εδώ και πέντε χρόνια και
έχουν αγαπήσει τον τρόπο ζωής τους ως παραθεριστές - παρά τις
δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά.
«Η ζωή στη θάλασσα είναι πολύ ευμετάβλητη, οπότε η ισορροπία μεταξύ
επαγγελματικής και προσωπικής ζωής είναι δύσκολη», παραδέχτηκε η
Laura.
«Η διατήρηση οποιασδήποτε ρουτίνας αποτελεί πρόκληση. Πρέπει να είσαι
σε θέση να "γίνεσαι χαμαιλέοντας" όταν ο καιρός ή άλλες περιστάσεις
απαιτούν αλλαγή σχεδίου».
Ο Noa διδάσκεται επί του παρόντος στο σκάφος και ο Joss παρακολουθεί
ένα διαδικτυακά τα μαθήματά του εν πλω. Η οικογένεια έχει κάνει φίλους
από όλο τον κόσμο.
«Μόλις αποκτήσουμε άδεια παραμονής εδώ στην Ελλάδα, σκοπεύουμε να
ανοίξουμε τα φτερά μας πιο μακριά», δήλωσε η Laura.
Η οικογένεια σκοπεύει να αγοράσει ένα μεγαλύτερο σκάφος όταν τα αγόρια
μεγαλώσουν. Προς το παρόν το υπάρχον σκάφος έχει όλες τις ανέσεις για
να ζει η οικογένεια λειτουργικά και χωρίς λογαριασμούς που τρέχουν.
Η Laura λέει πως η οικογένειά της είναι πιο κοντά από ποτέ και
υποστηρίζει ότι «δεν υπάρχει τίποτα πιο καθηλωτικό από το να είσαι
τόσο κοντά στη φύση».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
