 |
|
|  Πέμπτη 28/3
ΟΗΕ
Ένα δισεκατομμύριο γεύματα πετιούνται στα σκουπίδια κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Τα νοικοκυριά πετούν στα σκουπίδια ενα δισεκατομμύριο γευματα κάθε
μέρα σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο , σύμφωνα με υπολογισμούς του ΟΗΕ,
που κατήγγειλε την παγκόσμια τραγωδία της σπατάλης τροφίμων.
Αυτοί οι υπολογισμοί για τρόφιμα που μπορούν να καταναλωθούν, αλλά
πετάγονται στα σκουπίδια, είναι οι πλέον μέτριοι υπολογισμοί. Το
πραγματικό ποσό θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερο, σύμφωνα με την
έκθεση του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον (UNEP)
για τον δείκτη σπατάλης τροφίμων.
«Η σπατάλη τροφίμων είναι μια παγκόσμια τραγωδία. Εκατομμύρια άνθρωποι
θα πεινάνε σήμερα σε όλο τον κόσμο ενώ τρόφιμα πετιούνται», δήλωσε η
Ίνγκερ Άντερσεν, εκτελεστική διευθύντρια της UNEP.
«Είναι απλώς εξωφρενικό», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο (AFP) ο
Ρίτσαρντ Σουάνελ από τη ΜΚΟ WRAP, που συμμετείχε στη σύνταξη της
έκθεσης.
«Θα μπορούσαμε να θρέψουμε όλους τους ανθρώπους που υποφέρουν από λιμό
στον κόσμο -είναι περίπου 800 εκατομμύρια- με ένα γεύμα την ημέρα,
ακριβώς με τα τρόφιμα που σπαταλιούνται», υπογραμμίζει.
Τα νοικοκυριά αντιπροσώπευαν το 60% αυτής της σπατάλης, δηλαδή 631
εκατομμύρια τόνους στον κόσμο . Οι υπηρεσίες εστίασης (καντίνες,
εστιατόρια κ.λπ.) «συνεισέφεραν» το 28% και τα σουπερμάρκετ, τα
κρεοπωλεία και τα παντοπωλεία όλα μαζί το 12%.
Ισοδυναμούν με πάνω από 1 τρισεκατομμύριο δολάρια ετησίως που χάνονται
άδικα, σύμφωνα με υπολογισμούς.
Η έκθεση, η δεύτερη που δημοσιεύει ο ΟΗΕ για το θέμα, παρουσιάζει την
πιο ολοκληρωμένη μέχρι σήμερα επισκόπηση της κατάστασης. Η έκταση του
προβλήματος έχει γίνει πιο σαφής με τη βελτίωση της συγκέντρωσης
δεδομένων.
«Όσο πιο πολύ ψάχνουμε τη σπατάλη τροφίμων τόσο περισσότερα
βρίσκουμε», υποστηρίζει η Κλεμεντίν Ο'Κόνορ του UNEP.
Γιατί σπαταλάμε τόσα τρόφιμα;
Ένα μεγάλο μέρος της σπατάλης που σημειώθηκε στο σπίτι συνδέεται με το
γεγονός ότι οι άνθρωποι αγοράζουν περισσότερα από αυτά που έχουν
πραγματικά ανάγκη, εκτιμώντας λανθασμένα το μέγεθος των μερίδων και
δεν τρώνε το υπόλοιπο, σύμφωνα με τον Ρίτσαρντ Σουάνελ.
Έτσι, οι καταναλωτές πετάνε στα σκουπίδια προϊόντα που μπορούν
κάλλιστα να φαγωθούν αλλά η ημερομηνία λήξης των οποίων έχει περάσει.
Πολλά τρόφιμα χάνονται επίσης για άλλους λόγους εκτός από την απλή
αμέλεια, ιδίως στις αναπτυσσόμενες χώρες, για παράδειγμα λόγω
προβλημάτων ψύξης.
Όμως, αντίθετα από την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη, η σπατάλη τροφίμων
δεν είναι μόνο πρόβλημα των πλούσιων χωρών και μπορεί να παρατηρηθεί
σε όλο τον κόσμο.
Από την πλευρά των επιχειρήσεων, κοστίζει τώρα λιγότερο να πετάξουν τα
τρόφιμα από το να βρουν μια πιο βιώσιμη εναλλακτική. «Είναι πιο
γρήγορο και πιο εύκολο επειδή οι φόροι για τα απορρίμματα είναι
μηδενικοί ή πολύ χαμηλοί», λέει η Κλεμεντίν Ο'Κόνορ.
Η σπατάλη τροφίμων, που αφορά σχεδόν το ένα πέμπτο των διαθέσιμων
τροφίμων, είναι συνώνυμη της περιβαλλοντικής αποτυχίας, αναφέρουν οι
συντάκτες της έκθεσης. Προκαλεί έως το 10% των εκπομπών αερίου του
θερμοκηπίου στον κόσμο και απαιτεί τεράστιες εκτάσεις αγροτικής γης
για καλλιέργεια βρώσιμων προϊόντων που δεν θα καταναλωθούν ποτέ.
Αν ήταν χώρα, «θα ήταν η τρίτη στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου
μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα», σημειώνει ο Ρίτσαρντ
Σουάνελ. "Κι όμως οι άνθρωποι δεν το σκέπτονται πολύ".
«Ελπίζουμε πως η έκθεση αυτή υπογραμμίζει την ευκαιρία για τον καθένα
από εμάς να μειώσει τις εκπομπές μας αερίων του θερμοκηπίου και να
εξοικονομήσει χρήματα, απλώς χρησιμοποιώντας καλύτερα τα τρόφιμα που
έχουμε αγοράσει ήδη», αναφέρει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
