 |
|
|  Τετάρτη 27/3
ΙΣΟΒΙΑ ΣΕ 10 ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Καταδίκες σε δίκη-ποταμό για εγκλήματα επί δικτατορίας
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Η δικαιοσύνη της Αργεντινής επέβαλε χθες δέκα ποινές ισόβιας κάθειρξης στο πλαίσιο δίκης-ποταμού, που άρχισε πριν από τρία και πλέον χρόνια, για εκατοντάδες υποθέσεις αυθαίρετων συλλήψεων ή απαγωγών, βασανισμών, βιασμών, βίαιων εξαφανίσεων, κλοπών βρεφών και άλλων εγκλημάτων σε τρία κέντρα κράτησης της στρατιωτικής δικτατορίας (1976-1983).
Δικαστήριο στη Λα Πλάτα επέβαλε δέκα ποινές ισόβιας κάθειρξης, μια ποινή κάθειρξης 25 ετών και ανακοίνωσε επίσης την αθώωση ενός από τους 12 κατηγορούμενους (άλλοι έξι πέθαναν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας).
Εξαιρουμένου ενός φυλακισμένου, συμμετείχαν στη διαδικασία ψηφιακά, καθώς είχε διαταχθεί η κράτηση κατΆ οίκον για κάποιους ήδη καταδικασμένους για άλλες υποθέσεις.
Το δικαστήριο, αφού απαγγέλθηκαν οι καταδίκες, ζήτησε να γίνουν «επείγουσες» ιατρικές εξετάσεις για να κριθεί αν μπορεί να ανακληθεί ή όχι η κράτησή τους κατΆ οίκον και να οδηγηθούν σε φυλακές.
Η δίκη αφορούσε πάνω από 400 θύματα, που πέρασαν από τρία «CCD», όπως έχουν μείνει γνωστά, με το ακρώνυμό τους στα ισπανικά, τα διαβόητα «μυστικά κέντρα κράτησης». Η χώρα μέτραγε εκατοντάδες την εποχή της χούντας. Τα τρία συγκεκριμένα ήταν αυτά στη Μπάνφιλντ, στην Κίλμες και στη Λανούς, σε ακτίνα 25 χιλιομέτρων γύρω από το Μπουένος ¶ιρες.
Ανάμεσα στους κατηγορούμενους, αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, αστυνομικοί, στρατιωτικοί γιατροί, άλλοτε υπουργός επαρχιακής κυβέρνησης… Δήλωσαν αθώοι, ή πως δεν βρίσκονταν στη χώρα όταν εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα, ενώ ένας βάσισε την υπεράσπισή του στο ότι διεξαγόταν «πόλεμος».
Ο βασικός κατηγορούμενος, ο Μιγκέλ Ετσεκολάτς, πέθανε το 2022 υπό κράτηση, στα 93 του χρόνια, ήδη καταδικασμένος σε ισόβια αρκετές φορές.
Σύμφωνα με τη συλλογικότητα «Μητέρες της Πλατείας Μαΐου», 23 έγκυες ήταν ανάμεσα στις κρατούμενες που πέρασαν από τα συγκεκριμένα CCD. Ορισμένες αναγκάστηκαν να αποβάλουν από τους δημίους τους, άλλες εξαφανίστηκαν και δέκα νήπια δόθηκαν σε οικογένειες φίλα προσκείμενες στο καθεστώς. Επτά από αυτά τα παιδιά δεν έμαθαν την πραγματική τους ταυτότητα παρά χρόνια αργότερα.
Ανάμεσα στις φυλακισμένες στο Μπάνφιλντ ήταν η Αντριάνα Κάλβο, εμβληματική μορφή μεταξύ των θυμάτων (πέθανε το 2010), η κατάθεση-καταπέλτης, στην οποία αφηγήθηκε πως γέννησε με δεμένα τα μάτια και με αλυσίδες στα χέρια μέσα σε αυτοκίνητο της αστυνομίας σημάδεψε τη «δίκη της χούντας» το 1985 και έχει συμπεριληφθεί κατά μεγάλο μέρος της στην επιτυχημένη ταινία «Αργεντινή, 1985» (2022).
Οι καταδίκες στη δίκη στη Λα Πλάτα ανακοινώθηκαν με φόντο την επαναφορά του ζητήματος της βαριάς κληρονομιάς της δικτατορίας στον δημόσιο διάλογο.
Ο ακραίος φιλελεύθερος, Χαβιέρ Μιλέι, πρόεδρος της Αργεντινής από τον Δεκέμβριο, αμφισβητεί την ιστοριογραφία για την περίοδο εκείνη, αντί για δικτατορία μιλάει για «πόλεμο» ανάμεσα στο κράτος και αντάρτες της άκρας δεξιάς, ενώ βρίσκει υπερβολικό τον απολογισμό των 30.000 νεκρών και εξαφανισμένων, για τον οποίο κάνουν λόγο οργανώσεις υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αφότου ξανάρχισαν το 2006 δίκες για τα εγκλήματα της δικτατορίας, μετά την παρένθεση της αμνηστίας που εφαρμόστηκε τα χρόνια του 1990, η δικαιοσύνη της Αργεντινής καταδίκασε ως τα μέσα του Μαρτίου 1.176 πρόσωπα, ανάμεσά τους 661 σε ποινές φυλάκισης ή κάθειρξης, τις οποίες -στην πλειονότητά τους- εκτίουν κατΆ οίκον. Παραμένουν σε εξέλιξη σχεδόν 80 δικαστικές υποθέσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
