 |
|
|  Δευτέρα 18/3
UNICEF
Η κατάσταση στην Αϊτή μοιάζει βγαλμένη από την ταινία «Mad Max»
CBS,zougla.gr
Η κατάσταση στην Αϊτή είναι «φρικιαστική», μοιάζει «βγαλμένη από σκηνή του ‘Max Max’», φιλμ που εκτυλίσσεται σε δυστοπικό μετά-αποκαλυπτικό μέλλον, τόνισε χθες Κυριακή η εκτελεστική διευθύντρια της UNICEF, καθώς η φτωχότερη χώρα της Καραϊβικής βιώνει τις τελευταίες εβδομάδες νέα έξαρση της βίας των συμμοριών.
«Πολλοί, πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από την πείνα και τον υποσιτισμό και δεν καταφέρνουμε να τους προσφέρουμε επαρκή βοήθεια», αναγνώρισε η Κάθριν Ράσελ κατά τη διάρκεια συνέντευξής της στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CBS.
Η Αϊτή, ειδικά η πρωτεύουσά της Πορτ-ο-Πρενς, μετατράπηκε σε θέατρο ραγδαίας κλιμάκωσης της βίας των πάνοπλων συμμοριών τις τελευταίες εβδομάδες, την ώρα που οι Αϊτινοί περιμένουν να σχηματιστεί μεταβατικό συμβούλιο, έπειτα από την αναγγελία της παραίτησης του αμφισβητούμενου de facto πρωθυπουργού Αριέλ Ανρί, καταλύτη επίσπευσης των πολιτικών εξελίξεων.
Η Κένυα, που αναμένεται να στείλει περίπου 1.000 αστυνομικούς, στο πλαίσιο διεθνούς αποστολής για την αποκατάσταση της ασφάλειας την ηγεσία της οποίας έχει προσφερθεί να αναλάβει, ανακοίνωσε πως αναστέλλει την ανάπτυξή τους, όμως διαβεβαίωσε πως θα επέμβει αφού σχηματιστεί το προεδρικό μεταβατικό συμβούλιο.
Οι συμμορίες ελέγχουν μεγάλο μέρος της χώρας, συμπεριλαμβανομένου του 80% της πρωτεύουσας Πορτ-ο-Πρενς. Οι ωμότητες των κακοποιών —δολοφονίες, βιασμοί, απαγωγές για λύτρα, λεηλασίες…— έχουν πολλαπλασιαστεί.
«Με κάποιο τρόπο, πρέπει να πάρουμε περισσότερο έλεγχο της κατάστασης, ούτως ώστε να μπορεί να εισέλθει ανθρωπιστική βοήθεια» στην Αϊτή, είπε χθες η Κάθριν Ράσελ, θυμίζοντας τη λιτανεία των καταστροφών που έχουν πλήξει τη χώρα την τελευταία σχεδόν δεκαπενταετία: «σεισμοί, χολέρα, COVID…».
Όμως η τρέχουσα κατάσταση «είναι η χειρότερη που έχουμε δει εδώ και δεκαετίες», επέμεινε.
Παρά το ότι το αεροδρόμιο της Πορτ-ο-Πρενς παραμένει κλειστό, η αποστολή του ΟΗΕ στην Αϊτή υποσχέθηκε να δημιουργήσει το συντομότερο δυνατό «αερογέφυρα» μεταξύ Δομινικανής Δημοκρατίας και Αϊτής, για να διευκολυνθεί η «ροή ανθρωπιστικής βοήθειας».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
