 |
|
|  Τετάρτη 14/2
Τείχος 11.000 ετών ανακαλύφθηκε στην Βαλτική
Guardian,protothema.gr
Η αρχαιότερη μέγα - δομή που κατασκεύασαν Ευρωπαίοι, ίσως είναι ένα τείχος της «Λίθινης Εποχής», ερείπια του οποίου ανακαλύφθηκαν στο βυθό της Βαλτικής ανοικτά των βόρειων ακτών της Γερμανίας, σύμφωνα με ερευνητές και φοιτητές του Πανεπιστημίου του Κιέλου.
Το τείχος, που έχει έκταση περίπου ενός χιλιομέτρου (971 μέτρα) και ύψος μικρότερο του ενός μέτρου, εντόπισαν τυχαία στον βυθό του κόλπου του Μεκλεμβούργου επιστήμονες που χρησιμοποίησαν σύστημα σόναρ πολλαπλών ακτίνων από ερευνητικό σκάφος στη διάρκεια φοιτητικής εκδρομής, περίπου 9,6 χιλιόμετρα ανοικτά των γερμανικών ακτών της Γερμανίας.
Μετά από προσεκτική παρατήρηση του τείχους, που βαφτίστηκε «Blinkerwall» οι ερευνητές εντόπισαν περίπου 1.400 μικρότερες πέτρες, που φαίνεται ότι είχαν τοποθετηθεί για να συνδέσουν σχεδόν 300 μεγαλύτερους ογκόλιθους εκτιμώμενου συνολικού βάρους 142 τόνων, πολλοί εκ των οποίων ήταν σχεδόν ασήκωτοι για να έχουν μετακινηθεί από ανθρώπινες ομάδες.
Tο τείχος αυτό, που χαρακτηρίζεται «συναρπαστική ανακάλυψη», βρίσκεται σε βάθος 21 μέτρων, αλλά ερευνητές εκτιμούν ότι το είχαν κατασκευάσει πριν από έντεκα χιλιάδες χρόνια κυνηγοί στη στεριά δίπλα σε λίμνη ή βάλτο.
Αν και είναι δύσκολο να αποδειχθεί γιατί κατασκευάστηκε το τείχος, επιστήμονες εικάζουν ότι χρησίμευε ως διάδρομος για το κυνήγι κοπαδιών ταράνδων.
«Όταν τα κυνηγούσαν, τα ζώα ακολουθούσαν αυτές τις δομές, δεν προσπαθούσαν να πηδήξουν από πάνω τους», δήλωσε ο Γιάκομπ Γκέερσεν του Ινστιτούτου «Leibniz» για την Έρευνα της Βαλτικής Θάλασσας, που έχει την έδρα του στο λιμάνι του Βαρνεμιούντε της Γερμανίας. «Στόχος ήταν να προκαλέσουν ένα τεχνητό μποτιλιάρισμα με ένα δεύτερο τείχος ή την ακτή της λίμνης», πρόσθεσε, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «The Guardian».
Εναλλακτικά, το τείχος ίσως ανάγκαζε τα ζώα να εισέλθουν στη γειτονική λίμνη, επιβραδύνοντάς τα και καθιστώντας τα εύκολη λεία για τους κυνηγούς που είχαν στήσει καρτέρι με ακόντια ή τόξα και βέλη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
