 |
|
|  Παρασκευή 2/2
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΥΓΕΙΑΣ
Τα αυξανόμενα κρούσματα καρκίνου κρύβουν την ανισότητα μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών
AΠΕ-ΜΠΕ
Το 2022 υπήρξαν κατ' εκτίμηση 20 εκατομμύρια κρούσματα καρκίνου στον κόσμο και 9,7 εκατομμύρια θάνατοι, ανακοίνωσε την Πέμπτη η υπηρεσία έρευνας για τον καρκίνο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ένα αυξανόμενο βάρος που κρύβει αυτό που ο ΠΟΥ αποκαλεί «εντυπωσιακή ανισότητα» ανάμεσα στις πλούσιες και τις φτωχές χώρες.
Περίπου ένας στους πέντε ανθρώπους αναπτύσσει καρκίνο στη διάρκεια της ζωής του, αναφέρει σε δήλωσή της η Διεθνής Υπηρεσία Έρευνας για τον Καρκίνο (IARC), και ένας στους εννέα άνδρες και μία στις 12 γυναίκες πεθαίνουν από τη νόσο.
Όμως η απειλή του καρκίνου ποικίλλει ανάλογα με το πού ζει ο ασθενής, επισημαίνει η IARC στη διετή αναφορά της, η οποία βασίζεται σε δεδομένα από 185 χώρες για 36 καρκίνους.
Για παράδειγμα, στις πιο ανεπτυγμένες χώρες, μία στις 12 γυναίκες εμφανίζει καρκίνο του μαστού στη διάρκεια της ζωής της, όμως μόνο μία στις 71 γυναίκες πεθαίνει από τη νόσο αυτή.
Σε χώρες που βρίσκονται πιο κάτω με βάση τον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης, μία στις 27 γυναίκες προσβάλλεται από καρκίνο του μαστού -εν μέρει επειδή οι πληθυσμοί τείνουν να είναι νεαρότεροι, αλλά επίσης ως αποτέλεσμα χαμηλότερης έκθεσης σε παράγοντες κινδύνου όπως το να είναι μια γυναίκα υπέρβαρη-, αλλά μία στις 48 γυναίκες πεθαίνουν απ' αυτόν.
Οι γυναίκες στις χώρες αυτές «είναι λιγότερο πιθανό να διαγνωσθούν (με τη νόσο) ... εντούτοις κινδυνεύουν πολύ περισσότερο να πεθάνουν απ' αυτή λόγω της αργοπορημένης διάγνωσης και της απουσίας πρόσβασης σε ποιοτική θεραπεία», λέει η Ιζαμπέλ Σερτζοματαράμ, υποδιευθύντρια του κλάδου παρακολούθησης καρκίνου της IARC.
Η IARC ανέφερε επίσης ότι διαφορετικοί τύποι καρκίνου πλήττουν όλο και περισσότερο πληθυσμούς καθώς αλλάζει ο τρόπος ζωής. Για παράδειγμα, ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι τώρα ο τρίτος πιο συνηθισμένος καρκίνος και ο δεύτερος σε όρους θανάτων. Ο καρκίνος του παχέος εντέρου συνδέεται ιδιαίτερα με την ηλικία, αλλά και με παράγοντες του τρόπου ζωής, όπως η παχυσαρκία, καθώς και με το κάπνισμα και την κατανάλωση οινοπνευματωδών.
Εντούτοις ο καρκίνος του πνεύμονα έχει επίσης επανεμφανισθεί ως ο πιο συνηθισμένος καρκίνος και η κορυφαία αιτία θανάτου, με 2,5 εκατομμύρια νέα κρούσματα και 1,8 εκατομμύριο θανάτους ετησίως. Η IARC αναφέρει πως αυτό συνδέεται πιθανόν με τα επίμονα υψηλά ποσοστά καπνιστών στην Ασία.
Ενώ οι περιορισμοί που συνδέονταν με την πανδημία της Covid-19 είχαν αντίκτυπο στη διάγνωση του καρκίνου και στην περίθαλψη των καρκινοπαθών, τα μέχρι τώρα στοιχεία -τα οποία προέρχονται κυρίως μόνο από χώρες υψηλού εισοδήματος- δείχνουν ελάχιστο αντίκτυπο στα ποσοστά επιβίωσης, πρόσθεσε η υπηρεσία σε συνέντευξη Τύπου.
Η IARC ανέφερε πως μέχρι το 2050 θα υπάρξει πιθανόν αύξηση των κρουσμάτων κατά 77%, στα 35 εκατομμύρια, καθώς ο πληθυσμός θα αυξάνεται και θα γερνά. Όμως ο αντίκτυπος θα είναι άνισος: σε φτωχότερες χώρες, τα κρούσματα θα αυξηθούν κατά 142%, σύμφωνα με την υπηρεσία, και τα ποσοστά θνησιμότητας θα διπλασιασθούν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
