 |
|
|  Δευτέρα 22/1
Riverbed Ranch
Προβληματισμένοι Αμερικανοί δημιουργούν μια αυτοσυντηρούμενη κοινότητα στην έρημο τής Γιούτα και προετοιμάζονται για την κατάρρευση τών ΗΠΑ
newsbeast.gr
Μέσα από ελικοειδής χωματόδρομους, μακριά από κάθε άλλη κατοικημένη περιοχή, εμφανίζεται το Riverbed Ranch, μια αναπτυσσόμενη κοινότητα, κυριολεκτικά εκτός δικτύου, στην έρημο της δυτικής Γιούτα.
Δεν πρόκειται για μια τυπική κοινότητα, αγροτική ή αστική. Είναι ένας «συνεταιρισμός» από 135 «μετόχους» με έναν και μοναδικό στόχο: Μια ζωή μακριά από τη σύγχρονη τεχνολογική καθημερινότητα και τη μαζική παραγωγή. «Ο πραγματικός πλούτος είναι πόσο καιρό μπορείς να επιβιώσεις χωρίς χρήματα», ανέφερε στο Business Insider ο Φίσερ, ένα από τα πρώτα μέλη της κοινότητας.
Το καλοκαίρι του 2019, ο Φίσερ και ακόμη 15 νοικοκυριά αγόρασαν το ακίνητο 1.245 στρεμμάτων, ξεκινώντας τη μακρά διαδικασία υλοποίησης του ονείρου τους για μια αυτοσυντηρούμενη κοινότητα.
Στα χρόνια της πανδημίας «είχα γείτονες που έχασαν τα σπίτια τους λόγω της ανεργίας. Σκέφτηκα: “είναι πραγματικά ανόητο που συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο αναπαράγοντας τα ίδια προβλήματα. Γιατί δεν τα λύνουμε;”», τόνισε ο Φίσερ. Σήμερα περίπου 40 οικογένειες ζουν εκεί.
Ένας αυξανόμενος αριθμός Αμερικανών φαίνεται να ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο για εκπαίδευση σε δεξιότητες επιβίωσης, ώστε να είναι έτοιμοι στην πιθανότητα μιας καταστροφής. Σύμφωνα με την εταιρεία χρηματοοικονομικών υπηρεσιών Finder, ο αριθμός των Αμερικανών που δήλωσαν ότι είχαν ξοδέψει χρήματα για να είναι έτοιμοι σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης αυξήθηκε από 20% το 2020 σε 29% το 2023. Κατά μέσο όρο οι εν λόγω πολίτες ξόδεψαν περίπου 150$ σε είδη, όπως κονσέρβες, ιατρικές προμήθειες και νερό.
Η προετοιμασία για καταστροφές αυξάνεται, σε μεγάλο βαθμό, επειδή είναι γεγονός πως και αυξάνονται και οι καταστροφές και οι κίνδυνοι: Από τις ελλείψεις της εφοδιαστικής αλυσίδας που προκαλούνται από τα lockdown του COVID-19 στην κλιματική κρίση, από τους πολέμους στην Ουκρανία και τη Γάζα στη μοναξιά και τους κινδύνους της τεχνολογίας, από την παραπληροφόρηση μέχρι δυσεπίλυτη πολιτική πόλωση.
«Περισσότεροι άνθρωποι ρωτούν: Είναι καλύτερα να είμαι υπερεξαρτώμενος από την παγκόσμια βιομηχανική οικονομία; Θα ήταν ασφαλέστερο να καλλιεργώ τη δική μου τροφή, να αποθηκεύω το δικό μου νερό και να μην βασίζομαι σε πολύπλοκα συστήματα που δεν καταλαβαίνω;», τονίζει το Business Insider.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
