 |
|
|  Κυριακή 19/11
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ
.... με οκτώ θεατρικά έργα-Ολο το πρόγραμμα
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Το Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου, η ομάδα PRAXIS της Οξφόρδης, το Theatre Lab Company και οκτώ νεοέλληνες συγγραφείς, συνεργούν το Σάββατο 25 Νοεμβρίου, στην Baker Street για το μεγαλύτερο Φεστιβάλ Ελληνικού Θεάτρου που πραγματοποιήθηκε ποτέ στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Μετά την επιτυχημένη παρουσίαση στην Οξφόρδη τον περασμένο Ιούνιο, το Φεστιβάλ πάει στο Λονδίνο για μία μέρα μόνο, Σάββατο 25 Νοεμβρίου, όπου από τη μία το μεσημέρι μέχρι τις 9 το βράδυ όσοι πάνε στο θέατρο θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τον παλμό της σύγχρονης Ελλάδας, όπως αποτυπώνεται στα θεατρικά κείμενα των Βιντιάδη, Λιοδάκη, Δριμή, Κατσού, Φούτσια, Παπουτσή, Μηλιά, Μαιστράλη.
‘Ολα τα έργα είναι στην ελληνική γλώσσα με αγγλικούς υπέρτιτλους, μεταφρασμένα από τη μεταφραστική ομάδα της Οξφόρδης, σε επιμέλεια της «ψυχής» της PRAXIS, Αναστασίας Ρεβή.
Η θεματολογία του Φεστιβάλ είναι «Το δικαίωμα στην διαφορετικότητα» και κάθε μία ώρα οι θεατές έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν έναν διαφορετικό συγγραφέα, ένα διαφορετικό έργο και να πάρουν μέρος στον ανοιχτό διάλογο με το κοινό.
Το πρόγραμμα
1:00 μμ: «Αυτές που δεν προλάβατε» της Δανάης Λιοδάκη. Μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι γυναίκες για να αποκτήσουν τον έλεγχο του σώματός τους;
2.00 μμ: «Κάτω Παρθενώνας» του Μηνά Βιντιάδη. Μια μαύρη κωμωδία για την διαφθορά, το χρήμα και την πάλη των τάξεων.
3.00 μμ: «Ξέρξης» της Μαρίας Δριμή. Μια πικάντικη κωμωδία για το ταμπού της γυναικείας σεξουαλικότητας στη μέση ηλικία.
4.00 μμ: «Σπαράγγια με φτερά» της Ναταλίας Κατσού. Μια ζωή εντός φάσματος και εκτός κοινωνίας.
5.00 μμ: «Το χιόνι στα δόντια μου» του Δημήτρη Φούτσια. Μια ομοφοβική κοινωνία δείχνει το αληθινό πρόσωπό της.
6.00 μμ: «Παραφροσύνη» ένα meta manifesto της Δανάης Παπουτσή. Τα παράξενα μονοπάτια μιας ανεξήγητης διαδρομής του μυαλού.
7.00μμ: «Η Αντιγόνη, οι Ξένοι και η Φωτιά» της Πέννυς Μηλιά . Η σύγχρονη Αντιγόνη καλείται να στηρίξει τους νεκρούς της πρόσφυγες, ενάντια σε κάθε εξουσία.
8.00μμ: «Ισμήνη» της Νεφέλης Μαϊστράλη. Μια οικογένεια ζει στον κυκλώνα των διατροφικών διαταραχών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
