 |
|
|  Παρασκευή 3/11
Ο Μεντβέντεφ απειλεί την «εχθρική» Πολωνία ότι κινδυνεύει να χάσει την κρατική της υπόσταση
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο πρώην πρόεδρος της Ρωσίας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ και στενός συνεργάτης του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν προειδοποίησε την Πολωνία, που είναι κράτος- μέλος του ΝΑΤΟ, ότι θεωρείται πλέον από την Ρωσία «επικίνδυνος εχθρός» και θα μπορούσε να χάσει την κρατική της υπόσταση αν συνεχίσει την τρέχουσα πολιτική της.
Ο Μεντβέντεφ, που είναι τώρα αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, διατύπωσε την άποψή του αυτή σε άρθρο 8.000 λέξεων για τις ρωσοπολωνικές σχέσεις, στο οποίο γράφει ότι η Μόσχα έχει τώρα «έναν επικίνδυνο εχθρό» στην Πολωνία.
«Θα την αντιμετωπίσουμε (την Πολωνία) ακριβώς ως έναν ιστορικό εχθρό», λέει ο Μεντβέντεφ. «Εάν δεν υπάρχει ελπίδα για συμφιλίωση με τον εχθρό, η Ρωσία θα πρέπει να έχει μόνο μία και πολύ σκληρή στάση όσον αφορά την τύχη του».
«Η Ιστορία έχει δώσει περισσότερες από μία φορές μια ανελέητη ετυμηγορία στους αλαζόνες Πολωνούς: όσο φιλόδοξα κι αν είναι τα ρεβανσιστικά σχέδια, η κατάρρευσή τους μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο της πολωνικής κρατικής υπόστασης στο σύνολό της».
Δεν υπήρξε άμεση απάντηση στα σχόλιά του από την Πολωνία.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει οδηγήσει τις ήδη τεταμένες σχέσεις μεταξύ Βαρσοβίας και Μόσχας σε νέα χαμηλά επίπεδα.
Η Πολωνία, η οποία υποστηρίζει την Ουκρανία, κατηγορεί τη Ρωσία ότι προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει τη χώρα με εκστρατείες παραπληροφόρησης και κατασκοπείας. Η Μόσχα έχει καταδικάσει την εχθρική, όπως την χαρακτηρίζει, στάση της Βαρσοβίας απέναντί της και τα ρωσικά συμφέροντα στην Πολωνία.
Ο Μεντβέντεφ, ο οποίος εμφανιζόταν ως φιλελεύθερος εκσυγχρονιστής όταν ήταν πρόεδρος από το 2008 έως το 2012, τώρα εμφανίζεται ως ένα σφοδρά αντιδυτικό γεράκι του Κρεμλίνου, που συχνά επιτίθεται στη Δύση με ύβρεις.
Οι διπλωμάτες λένε ότι οι απόψεις του συνιστούν μια ένδειξη του τρόπου σκέψης στα ανώτερα επίπεδα της ελίτ του Κρεμλίνου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
