Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κυριακή 10/9

Αμερικανός σπηλαιολόγος έχει παγιδευτεί σε σπήλαιο τής Τουρκίας,σε βάθος 1.000 μέτρων



iefimerida.gr

Αμερικανός σπηλαιολόγος, που έχει παγιδευτεί σε βάθος 1.000 μέτρων σε ένα σπήλαιο της νότιας Τουρκίας, βιντεοσκόπησε ένα μήνυμα στο οποίο διαβεβαιώνει ότι είναι καλά, όμως χρειάζεται κατεπειγόντως «σοβαρή βοήθεια» για να καταφέρει να βγει στην επιφάνεια. Ο 40χρονος Μαρκ Ντίκι ερευνούσε το δίκτυο σπηλαίων της Μόρτσα μαζί με μια διεθνή ομάδα συναδέλφων του όταν υπέστη εσωτερική αιμορραγία. «Καλημέρα, είμαι ο Μαρκ Ντίκι» ακούγεται να λέει ο σπηλαιολόγος, που φαίνεται χλομός και φοράει ζεστά ρούχα, στο βίντεο που δόθηκε στη δημοσιότητα από την τουρκική προεδρία. «Όπως βλέπετε, στέκομαι όρθιος, είμαι σε εγρήγορση, μιλάω, αλλά ακόμη δεν έχω ιαθεί και θα χρειαστώ σοβαρή βοήθεια για να βγω από εδώ», συνεχίζει, ευχαριστώντας τις τουρκικές αρχές, τους διασώστες και «τον κόσμο της σπηλαιολογίας» που έσπευσε στο πλευρό του. Περισσότεροι από 150 εκπαιδευμένοι διασώστες, και περίπου 20 ομάδες από την Τουρκία και το εξωτερικό πήγαν να βοηθήσουν τον Ντίκι, σύμφωνα με την τουρκική Ομοσπονδία Σπηλαιολογίας. «Η ταχεία αντίδραση της τουρκικής κυβέρνησης για την παροχή της ιατρικής βοήθειας που χρειαζόμουν νομίζω ότι μου έσωσε τη ζωή», πρόσθεσε, εξηγώντας ότι «βρισκόταν πολύ κοντά στο τέλος» όταν η αρραβωνιαστικιά του, η Τζέσικα, εμφανίστηκε μπροστά του μεταφέροντας φάρμακα. Οι διασώστες κατάφεραν να του στείλουν στο σπήλαιο αίμα ώστε να του γίνει μετάγγιση. Αυτή ήταν «μια θαυμάσια ευκαιρία για να δείξουμε πόσο καλά μπορεί να λειτουργήσει ο κόσμος όταν εργάζεται από κοινού», πρόσθεσε. Στα πλάνα από την επιχείρηση διάσωσης διακρίνονται οι διασώστες που συνομιλούν με τον Ντίκι και να στήνουν έναν πρόχειρο καταυλισμό στην αίθουσα του σπηλαίου όπου βρίσκεται. Άλλες ομάδες έχουν στρατοπεδεύσεις ακριβώς έξω από το τρίτο σε βάθος σπήλαιο της Τουρκίας. Ο Τούλγκα Σενέρ, ο επικεφαλής της ιατρικής ομάδας της αποστολής διάσωσης είπε ότι η κατάσταση του Ντίκι είναι σταθερή και οι ζωτικές ενδείξεις του φυσιολογικές. Τρεις γιατροί θα τον συνοδεύουν κατά την έξοδό του από το σπήλαιο. Η επιχείρηση διάσωσης έχει χωριστεί σε επτά τμήματα, το καθένα εκ των οποίων έχει ανατεθεί σε μια ομάδα –όλες από διαφορετικές χώρες– λόγω της περιπλοκότητάς της, είπε ο Ρετζέπ Σαλτζί, ο επικεφαλής της τουρκικής υπηρεσίας διαχείρισης καταστροφών AFAD. «Φυσικά, δεν πρόκειται για ένα σπήλαιο στο οποίο πηγαίνει κανείς βόλτα. Ένας σπηλαιολόγος χρειάζεται 12 ώρες για να το κατεβεί και 16 ώρες για να επιστρέψει», εξήγησε.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία