 |
|
|  Δευτέρα 14/8
Τον συμφέρει απο το ενοίκιο ενός σπιτιού
Αμερικανός ζει 300 μέρες το χρόνο σε κρουαζιερόπλοιο
gazzetta.gr
Τη λύση για τα ακριβά ενοίκια έχει ένας άντρας από τη Φλόριντα των ΗΠΑ, που αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες. Αυτές δεν του επιτρέπουν να μένει σε σπίτι, αφού τα ενοίκια που του ζητούν δεν τα αντέχει η τσέπη του.
Ο Ryan Gutridge ωστόσο, έχει βρει τη λύση και ζει 300 μέρες τον χρόνο σε κρουαζιερόπλοιο. Μάλιστα, εξήγησε ότι το κόστος δεν είναι τόσο μεγάλο και του έρχεται πολύ φθηνότερο από το να πλήρωνε ενοίκιο σπιτιού μαζί με τους λογαριασμούς.
Ασφαλώς, κάτι τέτοιο του επιτρέπει και η εργασία του καθώς έχει τη δυνατότητα να δουλεύει εξ αποστάσεως από τις θάλασσες. Ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν συνδέσει τις κρουαζιέρες με συνταξιούχους που μπορούν να λείπουν για μεγάλο χρονικά διάστημα από το σπίτι τους, ο ίδιος ισχυρίζεται ότι είναι ένας εξαιρετικός και οικονομικά αποδοτικός τρόπος ζωής.
«Εργάζομαι στον τομέα της πληροφορικής ως μηχανικός λύσεων cloud και ξεκίνησα την τηλεργασία το 2012», είπε. «Αλλά λόγω της πανδημίας, η ομάδα μου ήταν σε θέση να εργάζεται από το σπίτι και να έχει πρόσβαση στα δεδομένα που χρειάζονταν από οπουδήποτε», συνέχισε.
«Εκείνη την εποχή, οι εταιρείες κρουαζιέρας δεν είχαν ανακοινώσει πότε ή αν θα επέστρεφαν. Σκέφτηκα ότι αν επέστρεφαν, θα ήθελα να δοκιμάσω να πάρω τη δουλειά μου μαζί μου σε μια σύντομη κρουαζιέρα. Ήθελα να δω πώς θα λειτουργούσε το WiFi και αν μπορούσα να έχω πρόσβαση σε ορισμένα στοιχεία της δουλειάς μου με μεγάλη ασφάλεια», εξήγησε.
Έτσι το καλοκαίρι του 2021 έκλεισε δύο κρουαζιέρες τεσσάρων διανυκτερεύσεων στο Freedom of the Seas της Royal Caribbean και συνέχισε και τις δύο τον Σεπτέμβριο. «Όλα λειτούργησαν υπέροχα και από τότε, βρίσκομαι σε μια κρουαζιέρα σχεδόν κάθε εβδομάδα, εκτός από μερικές εβδομάδες που κάνω διακοπές», είπε.
Πριν κάνει το αποφασιστικό βήμα να μένει μόνιμα σε κρουαζιερόπλοια, ο Ryan έκανε μια έρευνα και συνειδητοποίησε ότι ήταν πιο συμφέρον σε σχέση με τα ενοίκια που του ζητούσαν στη Φλόριντα. Όπως ανέφερε, στο κρουαζιερόπλοιο είχε δωρεάν WiFi και ποτά με αποτέλεσμα να μπορεί να εξοικονομεί χρήματα για άλλα έξοδα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
