 |
|
|  Σάββατο 22/7
Η ΙΚΑΡΙΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ
Εδιναν σε Ομογενή 9 μήνες ζωής και εκείνος αποφάσισε να μετακομίσει στην Ικαρία για να πεθάνει στο νησί του
ΤΕΛΙΚΑ ΕΖΗΣΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ...45 ΧΡΟΝΙΑ
BBC,gazzetta.gr
Σε μια αξιοσημείωτη ιστορία που αψηφά τις πιθανότητες, ο Ομογενής
Σταμάτης Μωραΐτης κατάφερε να «ξεγελάσει τον θάνατο» μετακομίζοντας
στην Ικαρία. Μετά την καταστροφική διάγνωση τού καρκίνου τού πνεύμονα
το 1976, είχε ενημερωθεί ότι του απόμειναν μόνο εννέα μήνες ζωής.
Απτόητος από τη ζοφερή πρόγνωση, πήρε την απόφαση να αλλάξει τη ζωή
του και να εγκαταλείψει τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου είχε δημιουργήσει
οικογένεια, και να επιστρέψει στη γενέτειρά του, την Ικαρία. Σχεδίαζε
να περάσει τους υπόλοιπους μήνες του εκεί, απολαμβάνοντας το κρασί και
αγκαλιάζοντας το οικείο περιβάλλον.
Ωστόσο, κάτι ανεξήγητο συνέβη μετά την επιστροφή του στην Ικαρία. Όσο
περνούσαν οι μήνες, ο Σταμάτης ένοιωθε πιο δυνατός και υγιής.
Ξεπερνώντας τη δυσοίωνη προθεσμία των εννέα μηνών, συνέχισε να ζει και
να ευημερεί στο νησί.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν, ο Σταμάτης γιόρτασε τα 98α γενέθλιά του,
ξεπερνώντας την αρχική του πρόβλεψη κατά... 45 χρόνια.
Ερωτηθείς για το μυστικό της μακροζωίας του σε συνέντευξή του στο BBC,
είπε: «Δεν είμαι γιατρός, αλλά νομίζω ότι το κρασί βοήθησε». Ενώ η
προτίμησή του για το κρασί μπορεί να ήταν ένα ανάλαφρο σχόλιο, πίστευε
πραγματικά ότι ο τρόπος ζωής και η διατροφή του νησιού έπαιξαν
σημαντικό ρόλο στην παρατεταμένη ζωή του.
Η Ικαρία, γνωστή και ως «το νησί όπου οι άνθρωποι ξεχνούν να
πεθάνουν», κατατάσσεται στη περιοχή με ασυνήθιστα υψηλό προσδόκιμο
ζωής. Οι κάτοικοι τείνουν να ζουν κατά μέσο όρο δέκα χρόνια
περισσότερο από τους ανθρώπους σε άλλα μέρη της Δυτικής Ευρώπης.
Ο Σταμάτης απέδωσε την εξαιρετική μακροζωία του σε ένα συνδυασμό
παραγόντων. Τόνισε τη σημασία της κατανάλωσης τοπικών τροφίμων,
συμπεριλαμβανομένου του κρασιού, και της ζωής χωρίς άγχος. Η
μεσογειακή διατροφή, η οποία είναι διαδεδομένη στις γαλάζιες ζώνες,
έχει συμβάλει σημαντικά στη συνολική ευημερία των κατοίκων του νησιού.
Αυτή η διατροφή περιλαμβάνει συνήθως μια ισορροπημένη πρόσληψη
λαχανικών, πρωτεϊνών και υγιεινών λιπαρών, ενώ είναι χαμηλή σε ζάχαρη
- μια συνταγή για καλή υγεία και μακροζωία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
