 |
|
|  Δευτέρα 26/5
Αρθρο
ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ
ΓΙΑΤΙ ΧΑΣΑΜΕ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ
Γράφει ο Δρ. Γαβριήλ Μανωλάτος,
Καθηγητής Διεθνούς Οικονομίας και Ανάπτυξης
Αθήνα.-
Το αποτέλεσμα των δύο πρόσφατων εκλογών, 21 Μαΐου και 25
Ιουνίου 2023, αποτελούν πραγματικό σοκ για κάποιες πολιτικές δυνάμεις της
χώρας μας αλλά και για ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού. Και δείχνουν
ξαφνιασμένοι και αιφνιδιασμένοι αυτοί που είναι υπεύθυνοι, αυτοί που ύφαναν
τα αίτια για «στροφή» του λαού. Οι πολίτες αψήφησαν τη στόχευση όσων
νομίζουν ότι μπορούν εσαεί να ρυθμίζουν με κούφια λόγια και ξύλινα
επιχειρήματα τις τύχες τους.
Οι πολίτες με την ψήφο τους δεν επέλεξαν μεταξύ «δεξιάς» και
«αριστεράς» για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει πλέον τέτοια επιλογή.
Υπάρχει μόνο μια μικρή θορυβώδης δύναμη ακροδεξιάς και επίσης μια μικρή
δύναμη ακροαριστεράς, χωρίς ιδιαίτερη βαρύτητα στο πολιτικό γίγνεσθαι της
χώρας μας. Τα κόμματα εξουσίας μπορεί να μην είναι ίδια αλλά είναι της ίδιας
απόχρωσης και προσανατολισμού. Τα αίτια, των αποτελεσμάτων των
εκλογών που βοούν βρίσκονται στο δημοκρατικό έλλειμμα των αποφάσεων
και των λειτουργιών όσων κυβέρνησαν προγενέστερα ή όσων χειρίστηκαν τις
τύχες των Ελλήνων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και επίσης στην απουσία
ευαισθησίας και αμεσότητας και κάποιας προσέγγισης με ανθρώπινο
πρόσωπο στις σχέσεις τους με το λαό αλλά και στη μη ανάδειξη των
προβλημάτων της καθημερινότητας. Αυτά τα εύρισκες στο πρόσωπο του
Μητσοτάκη σε κάποιο βαθμό.
Σύντροφοι και Συνοδοιπόροι, οι πολίτες κουράστηκαν να είναι
«ουραγός» και «οπαδός» ξεπερασμένων και δοκιμασμένων αριστερίστικων
συνθηματολογιών και προτάσεων. Γιατί σύντροφοι, γιατί συνοδοιπόροι, ο
λόγος σας ήταν αριστερίστικη συνθηματολογία και όχι αριστερή εναλλακτική
πρόταση. Ο λόγος σας πλημύριζε με παρωχημένες και μη εφικτές προτάσεις
και με αναμασημένες φλυαρίες. Ο κόσμος της Ελλάδος έχει χορτάσει από τον
δικό σας αριστερό λόγο και πράξη. Τα έζησε με τα μνημόνια, τις υποσχέσεις,
τις αντιφάσεις και τα κατορθώματά σας και είδε και κατάλαβε ότι το δικό σας
αριστερό, δήθεν, στίγμα δεν αποτελεί εναλλακτική αξιόπιστη ρεαλιστική
πρόταση. Οι πολίτες δεν σας πίστεψαν γιατί του είχατε δώσει δείγματα
γραφής για το ποιοι είστε και το τι μπορείτε να δώσετε.
Συνοδοιπόρε, όταν απευθύνεται κάποιος στους πολίτες ο λόγος του και
το ύφος του θα πρέπει να αρμόζει στους πολίτες και να είναι κατανοητά από
το λαό, τα επιχειρήματά και οι θέσεις που παραθέτει. Δεν κάνεις διάλογο με
τους δημοσιογράφους ούτε διάλεξη αλλά απευθύνεσαι στους πολίτες με λόγο
προσιτό και κατανοητό, μέσω των δημοσιογράφων. Σ’ αυτό αστόχησες
συνοδοιπόρε και το πληρώσαμε…
Οι ψηφοφόροι καταψήφισαν αναξιοπιστία και αναποτελεσματικότητα.
Καταψήφισαν υποκρισία και αυταρέσκεια, κούφια λόγια και αριστερίστικη
συνθηματολογία. Αυτά ανέδειξαν και δημιούργησαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη
και όχι οι δικές του θεάρεστες και λαοπρόβλητες ικανότητες και προσόντα.
Παρά το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία και ο ίδιος ο πρωθυπουργός
επιβαρύνονται με το μεγάλο σκάνδαλο κατασκοπείας και υποκλοπών, τον
ραγδαίο πληθωρισμό που γονάτισε τον μέσο πολίτη, τις ευλόγως
αυξανόμενες ανησυχίες σχετικά με το κράτος δικαίου και τη χειραγώγηση της
Δικαιοσύνης και επίσης τον χειρισμό της θανατηφόρου σιδηροδρομικής
τραγωδίας στα Τέμπη, η προεκλογική εκστρατεία της αξιωματικής κυρίως
αντιπολίτευσης ήταν ασαφής και απέτυχε να αξιοποιήσει τα αδύνατα σημεία
της κυβέρνησης.
Τα κόμματα που πόνταραν στην οργή του ψηφοφόρου αστόχησαν και
έχασαν. Ιδού τα αποτελέσματα. Κραυγάζουν.
Μετά από τόσα χρόνια οικονομικής κρίσης και αφαίμαξης των πολιτών,
ο κόσμος επέλεξε σιγουριά. Το είχε ανάγκη, να νοιώσει σιγουριά. Προτίμησε
το σίγουρο επίδομα του Μητσοτάκη, έστω και μικρό από την εξασφάλιση μιας
δημοκρατικής διακυβέρνησης και μιας αδέκαστης Δικαιοσύνης…
Η μεγάλη νίκη του Μητσοτάκη οφείλεται κυρίως στις αστοχίες και στην
κακή επίδοση της αντιπολίτευσης. Οφείλεται στο ότι χάσαμε Σύντροφοι και
Συνοδοιπόροι παταγωδώς.
Η Ομογενειακή ellinikifoni φιλοξενεί ολα τα Αρθρα και Σχόλια που τής αποστέλλονται,χωρίς την παραμικρή παρέμβαση,υπο την προϋπόθεση οτι φέρουν υπογραφή
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
