 |
|
|  Σάββατο 17/6
Βουλευτές από 64 χώρες υπέγραψαν συμφωνία κατά του λιμού και του υποσιτισμού
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Βουλευτές από 64 χώρες ,που συγκάλεσε ο ΟΗΕ, υπέγραψαν χθες Παρασκευή στο Βαλπαραΐσο, στη Χιλή, παγκόσμια συμφωνία για την καταπολέμηση του λιμού, που πλήττει 828 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Αυτή η δεύτερη παγκόσμια κοινοβουλευτική σύνοδος κατά του λιμού και του υποσιτισμού, με πρωτοβουλία κυρίως του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για τη Διατροφή και τη Γεωργία (FAO), συγκέντρωσε επί δύο ημέρες στο κοινοβούλιο της Χιλής 150 βουλευτές, επιπλέον δεκάδων άλλων που συμμετείχαν εξ αποστάσεως.
Μετά τη σύνοδο αυτή, οι συμμετέχοντες υπέγραψαν παγκόσμια συμφωνία σκοπός της οποίας είναι να παρακινήσει τα κράτη μέλη, ιδιαίτερα τα κοινοβούλιά τους, να αγωνιστούν κατά του λιμού και του υποσιτισμού.
Προβλέπει για παράδειγμα την ενίσχυση των διεθνών κοινοβουλευτικών συμμαχιών και τη δημιουργία νέων, ώστε να ευνοηθεί η ανταλλαγή εμπειριών, καλών πρακτικών και η επεξεργασία λύσεων.
"Είναι η είσοδος σε μια νέα φάση αλληλεπίδρασης ανάμεσα στα κοινοβούλια. Τα κοινοβούλια θα πρέπει να αναλάβουν όλο και περισσότερες ευθύνες", δήλωσε στο AFP ο αναπληρωτής διευθυντής του FAO, Μάριο Λουμπέτκιν.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, 828 εκατομμύρια άνθρωποι υπέφεραν από υποσιτισμό το 2021 στον κόσμο, 46 εκατομμύρια περισσότεροι απ' ό,τι το 2020 .
"Κάθε μέρα στον κόσμο, 8.500 παιδιά πεθαίνανε καθημερινά το 2019. Μια κατάσταση που επιδεινώθηκε, μεταξύ άλλων, εξαιτίας των συγκρούσεων, της κλιματικής αλλαγής και της πανδημίας της Covid-19.ίνουν λόγω λιμού", δήλωσε η Χιλιανή βουλευτής Καρολίνα Μαρσάν, που προεδρεύει του Κοινοβουλευτικού Μετώπου κατά του λιμού στη Χιλή. Οι γυναίκες είναι πιο εκτεθειμένες από τους άνδρες, σύμφωνα με τον FAO.
Μία τρίτη σύνοδος αναμένεται να διεξαχθεί στην Αφρική το 2026 προκειμένου να αποτιμήσει τα αποτελέσματα των διευθετήσεων που αποφασίστηκαν στη Χιλή.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
