 |
|
|  Κυριακή 28/5
Οι νικητές τού 76ου Φεστιβάλ Καννών
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Η Γαλλίδα Ζυστίν Τριέ κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα του 76ου Φεστιβάλ των Καννών για την «Ανατομία μιας πτώσης» (Anatomy of a Fall), και έγινε η τρίτη σκηνοθέτιδα που βραβεύεται στην ιστορία του Φεστιβάλ.
Η 44χρονη κινηματογραφίστρια διαδέχεται την Τζέιν Κάμπιον (Μαθήματα Πιάνου", 1993) και την Ζουλιά Ντουκουρνό ("Τιτάν", 2021), επιβεβαιώνοντας το βραδύ βήμα προς την ισότητα σε μια βιομηχανία του κινηματογράφου στην οποία ιστορικά κυριαρχούν οι άνδρες.
Η Τουρκάλα Μερβέ Ντιζντάρ απέσπασε το βραβείο α΄γυναικείου ρόλου στο 76ο Φεστιβάλ των Καννών για την ερμηνεία της στην ταινία «Ξερά Χόρτα» του Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν.
«Θα ήθελα να αφιερώσω αυτό το βραβείο σε όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται για να ξεπερνούν τις δυσκολίες της ύπαρξης σε αυτόν τον κόσμο και να κρατούν την ελπίδα» μέσα τους, δήλωσε η ηθοποιός, η οποία υποδύεται μια γυναίκα που ερωτεύεται έναν δάσκαλο σε μια απομακρυσμένη επαρχία της Τουρκίας.
Ο Ιάπωνας Κότζι Γιακούσο, ένας από τους διασημότερους ηθοποιούς στη χώρα του, απέσπασε το βραβείο α΄ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Perfect days» του Βιμ Βέντερς στο 76ο Φεστιβάλ των Καννών.
«Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τον Βιμ Βέντερς και τον συν-σεναριογράφο (...). Δημιουργήσατε έναν υπέροχο χαρακτήρα», δήλωσε συγκινημένος στη σκηνή παραλαμβάνοντας το βραβείο του.
Στην ταινία αυτή του σκηνοθέτη του φιλμ «Παρίσι, Τέξας» (Χρυσός Φοίνικας, 1984), ο Κότζι Γιακούσο υποδύεται τον Χιραγιάμα, έναν υπάλληλο στις δημόσιες τουαλέτες του Τόκιο, έναν σιωπηλό και μοναχικό άνθρωπο, ο οποίος σιγά σιγά ανοίγεται στους άλλους.
Ο Βρετανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τζόναθαν Γκλέιζερ κέρδισε το Μέγα Βραβείο του 76ου Φεστιβάλ των Καννών για την ταινία του «The Zone of Interest».
Το Grand Prix (Μέγα Βραβείο) απονέμεται στη δεύτερη καλύτερη ταινία του φεστιβάλ.
Η ταινία παρουσιάζει την οικογενειακή ζωή του διοικητή του ναζιστικού στρατοπέδου εξόντωσης του ¶ουσβιτς για να θυμίσει "την κοινοτοπία του κακού".
Το "The Zone of Interest" ήταν η πιο ριζοσπαστική ταινία του διαγωνισμού: αφήνοντας το στρατόπεδο του θανάτου εκτός, η ταινία καταγγέλλει την ικανότητα των ανθρώπων να συνεχίζουν να ζουν αδιάφορα ενώ βιώνουν τη φρίκη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
