 |
|
|  Τετάρτη 24/5
Πρώην πρόεδρος τού Παναμά δικάζεται για ξέπλυμα χρήματος
AΠΕ-ΜΠΕ
Η δίκη του πρώην προέδρου του Παναμά, Ρικάρδο Μαρτινέλι για μια από τις υποθέσεις νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα και διαφθορά που τον βαραίνουν άρχισε χθες Τρίτη ενώπιον παναμαϊκού δικαστηρίου κι ενδέχεται να σταθεί εμπόδιο στο σχέδιό του να θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές του 2024 για να εξασφαλίσει νέα θητεία στο αξίωμα του αρχηγού του κράτους.
Ο κ. Μαρτινέλι και άλλοι 14 συγκατηγορούμενοί του κατηγορούνται πως αγόρασαν το 2020 με δημόσιο χρήμα την πλειοψηφία των μετοχών του ομίλου μέσων ενημέρωσης Editora Panamá América, στον οποίο ανήκουν η ομώνυμη εφημερίδα και οι λαϊκές εφημερίδες Crítica και Día a Día.
Σύμφωνα με την εισαγγελία, ο όμιλος μέσων ενημέρωσης εξαγοράστηκε μέσω διαφόρων ανώνυμων εταιρειών, στους λογαριασμούς των οποίων κατατέθηκε με αδιαφανή τρόπο ποσό 43,9 εκατομμυρίων δολαρίων, προερχόμενο από δωροδοκίες που φέρεται να έλαβε ο πρώην πρόεδρος (2009-2014) σε αντάλλαγμα για αναθέσεις δημοσίων έργων.
Ο λαϊκιστής πρώην πρόεδρος δεν ήταν παρών στην ακροαματική διαδικασία, που αναμεταδόθηκε απευθείας από τον επίσημο ιστότοπο της παναμαϊκής δικαιοσύνης. Οι συνήγοροί του προσκόμισαν στο δικαστήριο ιατρικό πιστοποιητικό που ανέφερε πως πρόσφατα υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική στήλη.
Ο πρώην αρχηγός του κράτους, ευκατάστατος επιχειρηματίας 71 ετών, στον οποίο ανήκει ιδίως αλυσίδα σούπερ μάρκετ, δηλώνει αθώος: διαβεβαιώνει πως δεν καταχράστηκε ποτέ ούτε «πεντάρα» και καταγγέλλει την «πολιτική δίκη» που κατ’ αυτόν μοναδικό σκοπό έχει να μην αναδειχθεί ξανά στην προεδρία στις εκλογές που θα διεξαχθούν σε έναν χρόνο, τον Μάιο του 2024.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
