 |
|
|  Tρίτη 23/5
Απο τα ευτράπελα τών εκλογών
Αρχηγός κόμματος δεν ψήφισε ούτε ο ίδιος τον εαυτό του (!!),αλλά πήρε...μία ψήφο και τώρα αναζητά τον ψηφοφόρο του για να τον...κεράσει
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Τον ψηφοφόρο που του χάρισε την μια και μοναδική ψήφο στην περιφέρεια της Α΄Αθήνας αναζητά ο πρόεδρος των Ελλήνων Οικολόγων, Δημοσθένης Βεργής, καθώς όπως αποκαλύπτει τόσο εκείνος όσο και η σύζυγος του Σβετλάνα, δεν συμμετείχαν στην εκλογική διαδικασία,γιατί βρίσκονταν στην Μύκονο για... ολιγοήμερες διακοπές.
Όπως αναφέρει ο πρόεδρος των Ελλήνων Οικολόγων, είναι σημαντικό για εκείνον να βρεθεί με τον άνθρωπο που του χάρισε την μια ψήφο και την 36η θέση στην εκλογική αναμέτρηση. «Έχει τύχει να συμμετέχω σε εθνικές εκλογές και να μην έχω πάρω ψήφο ,τώρα τουλάχιστον πήρα μία. Μάλιστα ψάχνω να βρω τον άνθρωπο αυτό που με επέλεξε για να τον ευχαριστήσω και να του κάνω και το τραπέζι. Ήταν μεγάλη έκπληξη αυτή για μένα. Θα ζητήσω και θα ψάξω να βρω αυτόν που με ψήφισε. Πρέπει να βρω αυτό το ψηφοδέλτιο, το θέλω ενθύμιο», αναφέρει ο Δημοσθένης Βεργής.
«Ήμασταν στην Μύκονο κι εγώ και η σύζυγος μου η Σβετλάνα για διακοπές. Δεν ψηφίσαμε γιατί δεν γινόταν. Άλλωστε δεν είχα κατεβάσει ψηφοδέλτιο στο νησί γιατί η συμμετοχή μου ήταν μόνο για την Αθήνα», προσθέτει. Ο λόγος που δεν συμμετείχε στις εκλογές με ψηφοδέλτιο για όλη την επικράτεια ήταν καθαρά οικονομικός. «Για να κατεβάσεις ψηφοδέλτιο για όλη την επικράτεια ήθελες 150χιλ ευρώ, λεφτά που δεν είχα την όρεξη πλέον να δώσω. Έτσι πληρώσαμε εγώ και η γυναίκα μου παράβολα της τάξεως των 300ευρώ για την συμμετοχή μας, αλλά μόνο για την Αθήνα», σημειώνει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
