 |
|
|  Πέμπτη 18/5
...για να προστατευθεί από τη ρωσική απειλή
Η Μολδαβία επιθυμεί να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση "το συντομότερο δυνατό", σύμφωνα με την πρόεδρο Μάγια Σάντου
AFP,zougla.gr
Η Μολδαβία θέλει να ενταχθεί «το συντομότερο δυνατό» στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να προστατευθεί από τη ρωσική απειλή και ελπίζει σε μια απάντηση «τους επόμενους μήνες» για την έναρξη των διαπραγματεύσεων, δήλωσε η πρόεδρος της χώρας Μάγια Σάντου σε συνέντευξη που παραχώρησε στο AFP.
«Πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να σώσουμε τη δημοκρατία μας αν δεν είμαστε μέλος της ΕΕ», δήλωσε η Σάντου λίγες ημέρες πριν από τη διεξαγωγή μιας ευρωπαϊκής συνόδου στο Κισινάου.
«Η Ρωσία θα εξακολουθήσει να αποτελεί μεγάλη πηγή αστάθειας τα επόμενα χρόνια και πρέπει να προστατευθούμε», πρόσθεσε η 50χρονη Μολδαβή πρόεδρος στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του Συμβουλίου της Ευρώπης που ολοκληρώθηκε την Τρίτη στην Ισλανδία.
Η πρώην σοβιετική δημοκρατία των 2,6 εκατ. κατοίκων φιλοξενεί την 1η Ιουνίου την πρώτη μεγάλη της σύνοδο, στην οποία θα συμμετάσχουν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας (ΕΠΚ) και οι ισχυρότερες χώρες της ηπείρου.
Η Μολβαδή πρόεδρος, που βρίσκεται στην εξουσία από το 2020, ζήτησε επίσης να πραγματοποιηθεί την Κυριακή μεγάλη διαδήλωση υπέρ της ΕΕ προκειμένου οι κάτοικοι της χώρας να επιδείξουν τη στήριξή τους στην ένταξη της Μολδαβίας στο μπλοκ.
«Ο πόλεμος στην Ουκρανία μάς έκανε να δούμε τα πράγματα σε μαύρο – άσπρο: βλέπουμε πολύ ξεκάθαρα τώρα τι σημαίνει ελεύθερος κόσμος και τι σημαίνει αυταρχικός κόσμος», τόνισε η Σάντου.
Εξάλλου η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία κατέστησε πιο πιθανή τη μεσοπρόθεσμη ένταξη της Μολδαβίας και της Ουκρανίας στην ΕΕ.
«Πιστεύουμε ότι η ένταξη είναι ένα ρεαλιστικό σχέδιο και επιθυμούμε να υλοποιηθεί το συντομότερο δυνατό», υπογράμμισε η ίδια, ενώ εξέφρασε την ελπίδα «να υπάρξει απόφαση για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων τους επόμενους μήνες».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
