 |
|
|  Tρίτη 16/5
Σινάν Ογάν, ο απρόσμενος ρυθμιστής τής πολιτικής σκηνής στην Τουρκία
in.gr
«Φυσικά και δεν θα είμαστε… τζάμπα εταίροι», διατράνωνε από τις 11 Μαΐου -πριν καν ανοίξουν οι κάλπες στην Τουρκία– ο εθνικιστής προεδρικός υποψήφιος Σινάν Ογάν, που είναι πλέον το πρόσωπο των ημερών στη γείτονα.
«Θα έχουμε αξιώσεις, όπως υπουργεία», προανήγγειλε μέσω του καναλιού της δημοσιογράφου Μπαχάρ Φεϊζάν στο YouTube για την επόμενη ημέρα του α’ γύρου των εκλογών της 14ης Μαΐου, «ποντάροντας» σε έναν δεύτερο γύρο για την ανάδειξη προέδρου και σε σκληρά «παζάρια».
Οι εξελίξεις των δικαίωσαν.
Το ίδιο ισχύει και για το ποσοστό που εξασφάλισε στον πρώτο γύρο: λίγο πάνω από το 5%.
Τον χρίζει αυτομάτως ρυθμιστή της επόμενης ημέρας, δεδομένης της αιφνιδιαστικής αποχώρησης του «αντάρτη» κεμαλιστή προεδρικού υποψήφιου Μουχαρέμ Ιντζέ από την κούρσα της προεδρίας και της αδυναμίας των δύο «μονομάχων», του Ταγίπ Ερντογάν και του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, να περάσουν τον «πήχη» του 50% με την πρώτη.
Υπό αυτό το πρίσμα, ο Ογάν θεωρείται ο πραγματικός κερδισμένος του α’ γύρου, αντικατοπτρίζοντας εν μέρει τη μετατόπιση ενός σημαντικού τμήματος του εκλογικού σώματος στη γείτονα προς τα άκρα.
Συνολικά ένας στους τέσσερις Τούρκους ψηφοφόρους επέλεξαν τους εθνικιστές.
Είτε πρόκειται για το ισχνό πλην κομβικό 5,17% της προεδρικής υποψηφιότητας Ογάν, τον οποίο στήριξε η «Συμμαχία ATA»: ένα μπλοκ τεσσάρων μικρών εθνικιστικών κομμάτων.
Είτε για το 10% πέριξ του οποίου κυμάνθηκαν στις βουλευτικές εκλογές τα ποσοστά των εθνικιστικών κομμάτων.
Αφενός του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (MHP) του ακροδεξιού εταίρου του Ερντογάν και ηγέτη των Γκρίζων Λύκων, Ντεβλέτ Μπαχτσελί.
Αφετέρου του Καλού Κόμματος (İyi Parti) της «λύκαινας» Μεράλ Ακσενέρ, πρώην «συνοδοιπόρου» του Μπαχτσελί, νυν εξοργισμένης εταίρου του κεμαλιστή Κιλιτσντάρογλου στην αντιπολιτευόμενη «Συμμαχία των Έξι».
Η… δια της τεθλασμένης αυτή σύνδεση αυτή κάθε άλλο παρά είναι τυχαία.
Αζέρικης καταγωγής, γεννημένος το 1967 στην πόλη Μελεκλί της επαρχίας Ιγντίρ στην ανατολική Ανατολία ως ο βενιαμίν μιας οικογένειας αγροτών, ο Σινάν Ογάν έκανε μια πολύ μακρά πορεία μέχρι να φτάσει στο σημείο να αποτελεί σημείο αναφοράς στην τουρκική πολιτική σκηνή, έστω και από… σπόντα.
Με σπουδές στην Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Μαρμαρά και διδακτορικό στις Διεθνείς Σχέσεις και στις Πολιτικές Επιστήμες από το Κρατικό Πανεπιστήμιο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας (MGIMO), ακολούθησε αρχικά ακαδημαϊκή καριέρα προτού ενταχθεί στην πολιτική.
Ων ιδρυτής του τουρκικού Κέντρου Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικής Ανάλυσης (TURKSAM), κατέβηκε το 2011 υποψήφιος βουλευτής του MHP στη γενέτειρά του, ως προσωπική πρόταση του Μπαχτσελί.
Μόλις τέσσερα χρόνια αφότου εξελέγη στην τουρκική εθνοσυνέλευση, ήταν μεταξύ αυτών που αμφισβήτησαν την ηγεσία Μπαχτσελί μετά τον εκλογικό καταποντισμό του MHP.
Διαγράφηκε από το κόμμα. Επέστρεψε κατόπιν προσφυγής στη Δικαιοσύνη.
Το 2016 συντάχθηκε με άλλους εσωκομματικούς αντάρτες -συμπεριλαμβανομένης της Ακσενέρ- ζητώντας τη σύγκλιση έκτακτου συνεδρίου και αλλαγή του καταστατικού, με στόχο την «εκπαραθύρωση» του Μπαχτσελί από την αρχηγία.
Η προσπάθεια κατέληξε στα δικαστήρια και η διαμάχη στην αποχώρηση της Ακσενέρ και των υποστηρικτών της, που ίδρυσαν το 2017 το Καλό Κόμμα.
Ο Ογάν διαγράφηκε δεύτερη φορά από το MHP, εν μέσω χαοτικών εσωκομματικών διαφωνιών για το κρίσιμο συνταγματικό δημοψήφισμα εκείνης της χρονιάς.
Παρ’ όλα αυτά ο ίδιος δεν μεταπήδησε σε κάποιο άλλο κόμμα, ούτε ίδρυσε δικό του.
«Δήλωσε ότι θα παραμείνει πιστός στο κόμμα του και στον αγώνα του», αναφέρεται στο βιογραφικό του Ογάν στην επίσημη ιστοσελίδα του, «σύμφωνα με τις αρχές του τουρκικού εθνικισμού» και με στόχο «να μην αφήσει τους Τούρκους εθνικιστές χωρίς προεδρικό υποψήφιο».
Το έκανε σε αυτές, επισήμως ως ανεξάρτητος και υποστηριζόμενος από την υπερεθνικιστική «Συμμαχία ATA», συγκεντρώνοντας τις απαιτούμενες 100.000 υπογραφές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
