 |
|
|  Πέμπτη 27/4
Αρχαίο άγαλμα του Βούδα ανακαλύφθηκε στην Αίγυπτο
ERT,zougla.gr
Άγαλμα του Βούδα από τη ρωμαϊκή εποχή, ύψους 71 εκατοστών, ανακαλύφθηκε στην αρχαία πόλη Berniki στην ακτή της Ερυθράς Θάλασσας στην Αίγυπτο. «Φαίνεται οι Ινδοί επηρεάστηκαν από τον αρχαίο αιγυπτιακό πολιτισμό» επισημαίνουν οι ερευνητές.
Η κοινή πολωνο-αμερικανική αρχαιολογική αποστολή, που εργάζεται στον ναό της αρχαίας πόλης Berniki στην ακτή της Ερυθράς Θάλασσας στην Αίγυπτο, ανακάλυψε ένα άγαλμα του Βούδα από τη ρωμαϊκή εποχή, σύμφωνα με τον επικεφαλής της αποστολής από την πολωνική πλευρά, Mariusz Goyazda.
Όπως μετέδωσε η ΕΡΤ, το άγαλμα που ανακαλύφθηκε είναι κατασκευασμένο από πέτρα, το ύψος του είναι 71 εκατοστά, και απεικονίζει τον Βούδα να στέκεται και να κρατά μέρος των ρούχων του στο αριστερό του χέρι. Γύρω από το κεφάλι του αγάλματος υπάρχει ένα φωτοστέφανο με τις ακτίνες του ήλιου να δείχνουν το λαμπερό μυαλό του, και δίπλα του ένα λουλούδι λωτού.
Ο επικεφαλής της αποστολής από την αμερικανική πλευρά, Stephen Sidbotham, είπε επίσης ότι η αποστολή πέτυχε, κατά τη διάρκεια των εργασιών της στον ναό, να αποκαλύψει επιγραφή στην αρχαία ινδική γλώσσα (σανσκριτικά), που χρονολογείται από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Φίλιππο τον Άραβα (Marcus Julius Phelps) (244 έως 249 μ.Χ.).
Φαίνεται ότι η επιγραφή αυτή δεν είναι της ίδιας χρονολογίας με το άγαλμα, που μπορεί να είναι πολύ παλαιότερο, καθώς οι άλλες επιγραφές στον ίδιο ναό ήταν στα ελληνικά, που χρονολογούνται στις αρχές του πρώτου αιώνα μ.Χ. Βρέθηκαν επίσης δύο νομίσματα του δεύτερου αιώνα μ.Χ., από το κεντρικό ινδικό βασίλειο Satavahana.
Αξιωματούχος του αιγυπτιακού Υπουργείου Αρχαιοτήτων σχολίασε στο «Sky News Arabia » ότι αυτό δείχνει ότι οι Ινδοί επηρεάστηκαν από τον αρχαίο αιγυπτιακό πολιτισμό στη γλυπτική, την ιστοριογραφία και την τεκμηρίωση.
Το αιγυπτιακό Υπουργείο Τουρισμού και Αρχαιοτήτων δήλωσε ότι η πολωνοαμερικανική αρχαιολογική αποστολή λειτουργεί στο Brnicki από το 1994, υπό την επίβλεψη του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
