 |
|
|  Κυριακή 12/2
Εκτίμηση ΟΗΕ
Ο σεισμός της Τουρκίας είναι η χειρότερη φυσική καταστροφή των τελευταίων 100 ετών
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ για Ανθρωπιστικές Υποθέσεις, Μάρτιν Γκρίφιθς ,έκανε το Σάββατο έκκληση προς την παγκόσμια κοινότητα να μην ξεχνάει τους χιλιάδες ανθρώπους που χρειάζονται μια στέγη και τρόφιμα, την ώρα που οι διασώστες αναζητούν τυχόν επιζώντες του σεισμού της Δευτέρας που έπληξε τη νότια Τουρκία και την βορειοδυτική Συρία.
Μιλώντας στη διάρκεια ενημέρωσης του Τύπου στην τουρκική επαρχία Καχραμάνμαράς ,καθώς οι διασώστες εργάζονταν, ο Γκρίφιθς είπε ότι συνομίλησε με οικογένειες που έχουν εκτοπιστεί και έχουν μείνει μες στο κρύο χωρίς τροφή μετά τον σεισμό.
«Βρίσκομαι εδώ για να διασφαλίσω ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν θα ξεχαστούν», είπε στους δημοσιογράφους.
Ο Γκρίφιθς εξήρε την ανταπόκριση της Τουρκίας στην καταστροφή χαρακτηρίζοντάς την «εξαιρετική» και χαιρέτισε το «κουράγιο των μελών των υπηρεσιών διάσωσης που εργάζονται όλο το 24ωρο ελπίζοντας σε έναν ακόμη ήχο, σε έναν ακόμη επιζώντα».
«Είναι η αρχή και η εμπειρία μου λέει ότι ο κόσμος είναι πάντα απογοητευμένος στην αρχή», είπε σε μια προφανή αναφορά στην κριτική σχετικά με την ανταπόκριση των αρχών μετά τον σεισμό.
Όπως είπε ο ίδιος, αυτό που συνέβη στην περιοχή γύρω από το επίκεντρο του σεισμού είναι «το χειρότερο συμβάν των τελευταίων 100 ετών στην περιοχή».
Προφανώς εννοούσε την χειρότερη φυσική καταστροφή στην περιοχή: Ο σεισμός της Δευτέρας ήταν ο χειρότερος που πλήττει την Τουρκία μετά το 1939.
Ο 11ετής εμφύλιος στη Συρία, από τον οποίο έχουν σκοτωθεί εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι και εκατομμύρια άλλοι έχουν μείνει άστεγοι, παραμένει το πιο φονικό συμβάν που έχει σημειωθεί στην περιοχή στην πρόσφατη ιστορία.
Όπως είπε ο Γκρίφιθς, ξεκινάει μια τρίμηνη επιχείρηση τόσο για την Τουρκία όσο και για τη Συρία με στόχο να υπάρξει βοήθεια για την κάλυψη του κόστους των εκεί επιχειρήσεων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
