 |
|
|  Kυριακή 22/1
Τι θα μεταφέρει με τη δύναμη του ανέμου
Ο γίγαντας των ωκεανών ανοίγει τα πανιά του
carandmotor
Στη φάση της υλοποίησης περνά το σχέδιο της δημιουργίας του μεγαλύτερου ιστιοφόρου στον κόσμο. Ο λόγος για ένας οχηματαγωγό πλοίο με δυνατότητα μεταφοράς 7.000 αυτοκινήτων, το οποίο υπόσχεται να ολοκληρώνει υπερατλαντικά ταξίδια με μειωμένους κατά 90% ρύπους.
Πίσω από το μεγαλεπήβολο σχέδιο της κατασκευής του μεγαλύτερου ιστιοφόρου του πλανήτη, βρίσκεται η νορβηγική εταιρεία Wallenius Wilhelmsen, η οποία μάλιστα έχει κέρδισε την επιχορήγηση των 9 εκατομμυρίων ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να καλυφθεί μέρος του κόστους εξέλιξης και κατασκευής του.
Το γνωστό και ως Ocean Bird θα διαθέτει μήκος 220 μέτρων και μέγιστη χωρητικότητα 7.000 οχημάτων, ενώ το μέγιστο ύψος θα φτάνει έως και τα 105 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Τα εντυπωσιακά στοιχεία δεν σταματούν εδώ, καθώς η αιολική ενέργεια θα του επιτρέπει να διασχίσει τον Ατλαντικό μέσα σε 12 ημέρες, με το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του ταξιδιού να μειώνεται κατά 90%.
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι αντί των 40 τόνων καυσίμου ανά ημέρα που καταναλώνει ένα συμβατικό φορτηγό πλοίο αυτού του μεγέθους, το Ocean Bird θα καταναλώνει μόλις 4 τόνους, περιορίζοντας τους εκλυόμενους ρύπους στους 12 τόνους διοξειδίου του άνθρακα.
Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του εγχειρήματος, το μεγαλύτερο ιστιοφόρο στον κόσμο πρόκειται να ανοίξει τα πανιά του σε περίπου τέσσερα χρόνια από σήμερα, με τις πρώτες προβλέψεις να θέλουν τις δοκιμαστικές διαδρομές να ξεκινούν είτε στα τέλη του 2026 είτε στις αρχές του 2027.
Όπως και να έχει, η ναυπήγηση ενός οχηματαγωγού πλοίο που θα μπορεί να μειώσει θεαματικά τις ανάγκες για ορυκτά καύσιμα, πρόκειται να αλλάξει το τοπίο στην ναυτιλία, καθιστώντας έναν εξαιρετικά ενεργοβόρο κλάδο περιβαλλοντικά βιώσιμο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
