 |
|
|  Σάββατο 3/12
Τέσσερα παιδιά πέθαναν σε ένα μήνα
Συναγερμός στην Μεγάλη Βρετανία για κρούσματα στρεπτόκοκκου Α στα σχολεία
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Τέσσερα παιδιά πέθαναν σε διάστημα ενός μηνός στη Μεγάλη Βρετανία από μόλυνση με στρεπτόκκοκο Α, καθώς θανατηφόρα βακτηριακή επιδημία πλήττει σχολεία σε όλη τη χώρα.
Ο Μοχάμεντ Ιμπραήμ Αλί, τεσσάρων ετών, είναι το τελευταίο θύμα του ξεσπάσματος του στρεπτόκοκκου Α, ενώ την περασμένη Παρασκευή άφησε την τελευταία της πνοή στην Ουαλία η μαθήτρια Χάνα Ρόουπ, επτά ετών. Άλλα δύο παιδιά, που μολύνθηκαν από τον στρεπτόκοκκο Α έχασαν τις ζωές τους τις τελευταίες εβδομάδες, εκ των οποίων ένα εξάχρονο παιδί που φοιτούσε σε σχολείο του Σάρεϊ.
Ο στρεπτόκοκκος της ομάδας Α, μπορεί να προκαλέσει οστρακιά, λοιμώξεις του λαιμού και, σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, νόσο που απειλεί τη ζωή.
Ο Δρ Γίμι Τσόου, σύμβουλος προστασίας της υγείας στην Υπηρεσία Ασφάλειας Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKHSA), δήλωσε: «Οι στρεπτοκοκκικές λοιμώξεις της ομάδας Α συνήθως οδηγούν σε ήπια ασθένεια και έχουν κοινοποιηθεί πληροφορίες στους γονείς και το προσωπικό σχετικά με τα σημάδια και τα συμπτώματα. Αυτά περιλαμβάνουν πονόλαιμο, πυρετό και μικρές δερματικές λοιμώξεις και μπορούν να αντιμετωπιστούν με πλήρη σειρά αντιβιοτικών από τον γιατρό. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να είναι μια σοβαρή ασθένεια και οποιοσδήποτε με υψηλό πυρετό, σοβαρούς μυϊκούς πόνους, πόνο σε μια περιοχή του σώματος και ανεξήγητο έμετο ή διάρροια θα πρέπει να αναζητήσει αμέσως ιατρική βοήθεια».
Η UKHSA δήλωσε ότι τα κρούσματα της νόσου είναι περισσότερα φέτος και αποδίδουν την αύξησή τους πιθανότατα στην άρση των μέτρων που εφαρμόστηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας της Covid-19. Η υπηρεσία συμβουλεύει όσους υποφέρουν από την ασθένεια, να μην πηγαίνουν στα νηπιαγωγεία, τα σχολεία ή τις δουλειές τους για τουλάχιστον 24 ώρες μετά την έναρξη της θεραπείας με αντιβιοτικά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
