 |
|
|  Σάββατο 29/10
Το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία του σκακιού
19χρονος που κέρδισε τον Νο 1 σκακιστή κατηγορείται για απάτη
iefimerida.gr
Ένας 19χρονος νίκησε τον Μάγκνους Κάρλσεν, ο οποίος συχνά περιγράφεται ως ο καλύτερος σκακιστής που έζησε ποτέ. Από εκεί και πέρα ακολούθησε το χάος.
Θα έπρεπε να ήταν απλό για τον Magnus Carlsen, ή τουλάχιστον όσο απλό μπορεί να είναι ένα κορυφαίο σκακιστικό παιχνίδι. Όταν ο παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι κάθισε απέναντι από τον 19χρονο Αμερικανό Hans Niemann στο Sinquefield Cup νωρίτερα αυτόν τον μήνα, είχε αήττητο σερί 53 παρτίδων και αντιμετώπιζε κάποιον που μπήκε στο τουρνουά ως ο παίκτης με τη χαμηλότερη βαθμολογία.
Λίγοι περίμεναν μια ανατροπή, αλλά αυτό ακριβώς συνέβη, αναφέρει ο Richard Hall στο ρεπορτάζ του που δημοσιεύθηκε στον Independent.
Η ήττα του Carlsen από τον Niemann σε εκείνη την παρτίδα ήταν ασυνήθιστη, αλλά αυτό που ακολούθησε ήταν ακόμα πιο ασυνήθιστο. Την επόμενη ημέρα ο νούμερο ένα σκακιστής του κόσμου αποσύρθηκε από το τουρνουά χωρίς εξηγήσεις - μόνο μια σύντομη δήλωσή του αναρτήθηκε στο Twitter και ένα meme.
«Αποσύρθηκα από το τουρνουά. Πάντα μου άρεσε να παίζω στο @STLChessClub και ελπίζω να επιστρέψω στο μέλλον», έγραψε σε ένα tweet, το οποίο συνοδευόταν από ένα βίντεο κλιπ του Ζοζέ Μουρίνιο, λέγοντας: «Προτιμώ πραγματικά να μη μιλάω. Αν μιλήσω, θα έχω μεγάλο πρόβλημα».
Ο ίδιος ο Carlsen δεν το είπε ρητά, αλλά η απόσυρσή του και το αινιγματικό βίντεο ερμηνεύτηκαν ως συγκεκαλυμμένη κατηγορία για εξαπάτηση του Niemann.
Ο Niemann αρνήθηκε σθεναρά τις κατηγορίες εναντίον του, αλλά ο κόσμος του σκακιού έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα από τότε με το δράμα.
«Βασικά, φαίνεται ότι ο Magnus Carlsen πιστεύει πως κάτι δεν πάει καλά με τον Hans Niemann», δήλωσε ο Levy Rozman, διεθνής δάσκαλος και οικοδεσπότης ενός δημοφιλούς καναλιού στο YouTube που βασίζεται στο σκάκι, σε ένα βίντεο. Το περιέγραψε ως «πιθανότατα το μεγαλύτερο σκακιστικό σκάνδαλο στην Ιστορία».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
