 |
|
|  Δευτέρα 12/9
94-88 η Εθνική μας την Τσεχία
Το «γαλανόλευκο» όνειρο συνεχίζεται...
AΠΕ-ΜΠΕ
Έπρεπε να κυλήσουν 35 λεπτά στο παρκέ της «Mercedes Benz Arena» για να αποτινάξει η Εθνική Ελλάδας την ψυχολογική πίεση από πάνω της, να ελέγξει τον ρυθμό και να βγάλει το παιχνίδι της, παίρνοντας τελικά την πολυπόθητη πρόκριση για τα προημιτελικά του Ευρωμπάσκετ 2022!
Η «γαλανόλευκη» επικράτησε με 94-88 της μαχητικότατης Τσεχίας στη φάση των «16» και είδε το όνειρο της προς το βάθρο να συνεχίζεται, με νέα πρόκληση αυτή της «οικοδέσποινας» Γερμανίας στους «8» (13/9, 21:30).
Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα «δεινοπάθησε» στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, απέναντι σε μία καλοστημένη αμυντικά Τσεχία, η οποία φρόντισε να κλείσει το διάδρομο προς το καλάθι της και κατά συνέπεια τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τη στιγμή που η κυριαρχική φροντ λάιν της ήλεγχε το παιχνίδι. Ωστόσο, η αφύπνιση του Ιωάννη Παπαπέτρου στην τέταρτη περίοδο σε άμυνα και εκτέλεση έδωσε την απαραίτητη ώθησε στην ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη, με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να παίρνει τη σκυτάλη σε εκτέλεση και δημιουργία, δίνοντας συνέχεια στο όνειρο της Εθνικής!
Με 27 πόντους, 10 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 1 μπλοκ ο «Greek Freak» αποτέλεσε και πάλι το βασικό... γρανάζι της Εθνικής, η οποία όμως είχε φροντίσει να το κρατήσει καλά... λαδωμένο με τους Ιωάννη Παπαπέτρου (13π.), Νικ Καλάθη (14π., 6 ασίστ) και Κώστα Σλούκα (10π.), ενώ κανείς δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει την προσφορά του Γιαννούλη Λαρεντζάκη σε άμυνα και επίθεση (8π., 2κλ.). Από την Τσεχία έλαμψε ο Γιαν Βέσελι με 21 πόντους και ο Τόμας Σατοράνσκι με 17 ασίστ! Μεγάλη εμφάνιση και από τον Βόιτεκ Χρούμπαν με 17 πόντους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
