 |
|
|  Tετάρτη 26/7
Παγκόσμιος ενεργειακός πόλεμος
Όλοι εναντίον όλων για φυσικό αέριο, πετρέλαιο και LNG
protothema.gr
Σε...παγκόσμιο ενεργειακό πόλεμο οδηγείται ο πλανήτης, με το φυσικό αέριο να εκτοξεύεται κοντά στα 200 ευρώ ανά MWh, το πετρέλαιο ανεβαίνει για δεύτερη ημέρα σε επίπεδα άνω των 100 δολαρίων ανά βαρέλι στην ευρωπαϊκή αγορά, ενώ αναδυόμενες οικονομίες όπως το Πακιστάν και η Αργεντινή δυσκολεύονται πλέον να αγοράσουν υγροποιημένο αέριο (LNG) λόγω του μεγάλου ανταγωνισμού μεταξύ των υποψήφιων αγοραστών, που ανεβάζει τις τιμές σε απαγορευτικά επίπεδα.
Την ίδια στιγμή, οι υπουργοί ενέργειας της Ε.Ε βρήκαν έναν συμβιβασμό πάνω στο σχέδιο της Κομισιόν για περικοπή της ζήτησης φυσικού αερίου κατά 15% τον χειμώνα του 2023. Η ανακοίνωση της συμφωνίας δεν είχε επίπτωση στην τιμή του φυσικού αερίου στην ευρωπαϊκή αγορά - έφτασε στα 199 ευρώ ανά MWh την Τρίτη για τις παραδόσεις Δεκεμβρίου, με άνοδο 10%, μετά από την ανακοίνωση της Gazprom ότι θα μειώσει στο 20% της δυναμικότητας του αγωγού την παροχή αερίου.
Οι εξελίξεις διέψευσαν μέσα σε μερικές ώρες τις προβλέψεις των διεθνών Οίκων - για παράδειγμα η Goldman Sachs εκτιμούσε ότι στο σενάριο παροχής αερίου στο 20% της δυναμικότητας του Nord Stream, η τιμή του θα έφτανε στα 190 ευρώ ανά MWh, επίπεδο που ξεπεράστηκε πολύ εύκολα μετά από τις σχετικές ρωσικές ανακοινώσεις.
Η αγορά κυριαρχείται από τον φόβο ότι η Ρωσία θα διακόψει εντελώς την παροχή αερίου μέσω του αγωγού Nord Stream, με στόχο να μην γεμίσουν οι ευρωπαϊκές αποθήκες ενόψει του χειμώνα. Στο πεντάμηνο που διαρκεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, η Ρωσία έχει καταφέρει να αυξήσει θεαματικά τα έσοδά της από την πώληση φυσικού αερίου, προκαλώντας συνεχείς εκτινάξεις των τιμών, ανοιγοκλείνοντας την στρόφιγγα στους βασικούς αγωγούς.
Οι μεγάλοι Οίκοι βλέπουν ότι η ύφεση είναι προ των πυλών στην Ευρώπη - και προεξοφλούν ότι οι τιμές της ενέργειας (κυρίως του πετρελαίου) θα μειωθούν προς τα τέλη της χρονιάς, λόγω της μειωμένης οικονομικής δραστηριότητας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
