 |
|
|  Δευτέρα 27/6
«Ιερή» βιομηχανία εν μέσω κρίσης στην Ελλάδα
Ταρίφα 150 ευρώ το μνημόσυνο -και μόνο μετρητά
protothema.gr
Ένας βιομηχανοποιημένος ειπρακτικός μηχανισμός λειτουργεί στο νεκροταφείο Βύρωνα Αττικής και μάλιστα υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Καισαριανής Βύρωνος και Υμηττού, ο οποίος βασίζεται στο θρησκευτικό συναίσθημα και τον πόνο των ανθρώπων για την απώλεια αγαπημένων προσώπων.
Όσοι θέλουν να πραγματοποιήσουν μνημόσυνο για τα αγαπημένα τους πρόσωπα, που βρίσκονται στο κοιμητήριο Βύρωνα ,πρέπει πρώτα να πληρώσουν «ταρίφα» 150 ευρώ την οποία απαιτούν οι υπάλληλοι του νεκροταφείου.
Το ποσό, μάλιστα, είναι ακατέβατο και την ταρίφα γνωρίζουν όλοι στο νεκροταφείο Βύρωνα.
Ιερείς, γραμματείας, υπάλληλοι του νεκροταφείου ακόμα και η νεωκόρος της εκκλησίας μας πληροφόρησαν ότι τα μνημόσυνα πληρώνονται «στο γραφείο πίσω από την εκκλησία».
Όταν δε η συγγενής της οικογένειας που είχε οργανώσει το μνημόσυνο ζήτησε να πληρώσει με κάρτα διότι δεν είχε τόσα μετρητά μαζί της (διότι μόνο μετρητά γίνονται δεκτά στο γραφείο της εκκλησίας του κοιμητηρίου) ο υπεύθυνος εξεμάνη και ζήτησε να μάθει: «μα πώς κλείσατε το μνημόσυνο, δεν σας πληροφόρησαν για την τιμή;».
Το… καλύτερο της υπόθεσης είναι ότι οι υπεύθυνοι του μηχανισμού αυτού εκδίδουν και αποδείξεις όχι βέβαια μηχανογραφημένες, ένα απλό χαρτί, το οποίο φέρει όμως σφραγίδα της «Ιεράς Μητροπόλεως Καισαριανής Βύρωνος και Υμηττού» η οποία μάλιστα αναφέρει ότι ο καταβάλλων το ποσό «προσέφερε τα άνω εκατόν πενήντα ευρώ δια το μνημόσυνο».
Ασφαλώς, μόνο οικειοθελής προσφορά δεν είναι τα χρήματα αυτά, αφού όπως ιδίοις όμμασιν διαπιστώσαμε… χωρίς αυτά μνημόσυνο δεν γίνεται!
Υπέρ του Ιερού Ναού καταβάλλονται 110 ευρώ, σύμφωνα με την απόδειξη, αλλά υπάρχουν και… «Έξοδα Παραστάσεως» 40 ευρώ, που ανεβάζουν το σύνολο στα 150 ευρώ!
Τίθενται ασφαλώς πληθώρα ερωτημάτων όχι μόνο για τη νομιμότητα της πρακτικής αυτής, αλλά και για το εάν καταγράφονται τα ποσά που πληρώνουν οι πιστοί, με ποιο τρόπο… μοιράζονται, εάν φορολογούνται και κατά πόσον όλα αυτά γίνονται εν γνώσει των εκκλησιαστικών αλλά και των φορολογικών αρχών.
Γι αυτό που δεν τίθεται το παραμικρό ερώτημα, βέβαια, είναι περί του εάν με τις πρακτικές αυτές παραβιάζονται κανόνες στοιχειώδους ηθικής και ευσέβειας, διότι όλοι γνωρίζουμε από το μάθημα των θρησκευτικών ήδη από το δημοτικό ότι σύμφωνα με τις Γραφές η μόνη φορά που ο Ιησούς Χριστός χρησιμοποίησε βία ήταν στην περίπτωση των αργυραμοιβών τους οποίους εξεδίωξε κακήν κακώς από το Ναό...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
