 |
|
|  Tετάρτη 15/6
Μυστήριο με τον θάνατο 22χρονης αθλήτριας στην Κομοτηνή ενώ έκανε προπόνηση
ThrakiSportS,protothema.gr
Στο πένθος έχει βυθιστεί η τοπική κοινωνία της Κομοτηνής έπειτα από τον αιφνιδιαστικό θάνατο 22χρονης φοιτήτριας το απόγευμα της Τρίτης.
Το νεαρό κορίτσι, το οποίο κατέρρευσε ενώ έκανε προπόνηση στο πανεπιστημιακό στάδιο, ήταν αθλήτρια στο τμήμα στίβου του Θησέα Περιβολίων και τριτοετής φοιτήτρια του ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής. Μάλιστα, η Γεωργία Σ. με καταγωγή από χωριό του Δήμου Πλατανιά της Κρήτης, στο πρόσφατο Διασυλλογικό Πρωτάθλημα είχε ταξιδέψει στο Ηράκλειο για να λάβει μέρος στα αγωνίσματα των 100 και των 200 μέτρων καθώς και στην σκυταλοδρομία 4×100 μέτρα, συμμετέχοντας με την ομάδα του Θησέα στον Όμιλο της Κρήτης.
Πληροφορίες του ThrakiSportS αναφέρουν ότι παρόλο που είχε συζητήσει όταν πέρασε στην Κομοτηνή ,την μεταγραφή της σε σύλλογο στίβου της πόλης της Ροδόπης, τελικά προτίμησε να μείνει στην ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας της και αυτό είχε ως αποτέλεσμα η νεαρή σπρίντερ συχνά να προπονείται μόνη της. Αυτή η μοναξιά φαίνεται ότι της στοίχισε τη ζωή το απόγευμα της Τρίτης καθώς πιθανά αν είχε κάποια παρέα, τότε ενδεχομένως να μπορούσε να διατηρηθεί στη ζωή αφού οι πρώτες εκτιμήσεις αναφέρουν ότι κειτόταν χωρίς τις αισθήσεις της στο βρεγμένο ταρτάν για αρκετή ώρα μέχρι τη στιγμή του εντοπισμού της.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι φορούσε παπούτσια με καρφιά, ένδειξη ότι έκανε προπόνηση σε συνθήκες αγώνα – παρά την ισχυρή νεροποντή που έπληξε την ώρα της προπόνησης την Κομοτηνή και η οποία επίσης ερευνάται μήπως έχει σχέση με τον αδικαιολόγητο κατά τα άλλα αιφνιδιαστικό θάνατό της.
Όταν εντοπίστηκε, ήταν ήδη νεκρή και δεν ανταποκρίθηκε στις προσπάθειες ανάνηψης που έγιναν, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι φορούσε ρολόι που κατέγραφε τους χρόνους αλλά και τους παλμούς της και αποτελεί αντικείμενο διερεύνησης από τις αρχές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
