 |
|
|  Τρίτη 10/5
Νεκρή βρέθηκε η σωφρονιστική υπάλληλος που το έσκασε με κρατούμενο,στις ΗΠΑ
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Άσχημο τέλος είχε το ανθρωποκυνηγητό, που τράβηξε το ενδιαφέρον των Αμερικανών, με τον «επικίνδυνο» κρατούμενο να συλλαμβάνεται χθες στην Ιντιάνα και την σωφρονιστική υπάλληλο, που τον βοήθησε να αποδράσει, να εντοπίζεται νεκρή.
Οι αρχές της κομητείας Βάντερμπουργκ «ερευνούν τον θάνατο της Βίκι Γουάιτ», ενώ εξήγησαν ότι η γυναίκα υπέκυψε σε τοπικό νοσοκομείο, αφού αυτοπυροβολήθηκε στη διάρκεια της επιχείρησης σύλληψης.
Η Βίκι Γουάιτ και ο Κέισι Γουάιτ, οι οποίοι παρά τη συνωνυμία τους δεν είναι συγγενείς, εντοπίστηκαν έπειτα από πολλές ημέρες που διέφευγαν της σύλληψης.
Το ζευγάρι εντοπίστηκε σε ένα φορτηγάκι Ford στην πόλη Έβανσβιλ της Ιντιάνα. Έπειτα από κυνηγητό με την αστυνομία, το όχημα του ζευγαριού ενεπλάκη σε σύγκρουση και ο Κέισι Γουάιτ παραδόθηκε, σύμφωνα με τον Ρικ Σίνγκλετον, τον σερίφη της κομητείας Λόντερντεϊλ στην Αλαμπάμα, που συντόνιζε τις έρευνες.
«Απομακρύναμε έναν επικίνδυνο άνδρα από τον δρόμο. Δεν θα ξαναδεί το φως της ημέρας», τόνισε ο ίδιος.
Η απόδρασή τους ξεκίνησε από φυλακή της Αλαμπάμα και διήρκησε δέκα ημέρες, στη διάρκεια των οποίων το ζευγάρι, το οποίο πιστεύεται ότι είχε ερωτικό δεσμό, διένυσε εκατοντάδες χιλιόμετρα σε τουλάχιστον τέσσερις πολιτείες.
Η υπόθεση είχε τραβήξει το ενδιαφέρον των Αμερικανών, κυρίως λόγω της αντίθεσης μεταξύ των δύο: εκείνη, μικροσκοπική και υπόδειγμα υπαλλήλου που ζούσε μια μάλλον τακτοποιημένη ζωή. Εκείνος, ένας άνδρας με ύψος 2,06 που είχε καταδικαστεί σε 75 χρόνια κάθειρξη για διάφορα αδικήματα.
Οι δύο φαίνεται να είχαν σχεδιάσει λεπτομερώς την επιχείρηση απόδρασης, η οποία αιφνιδίασε τους πάντες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
