 |
|
|  Tετάρτη 20/4
Ανατόλι Αντόνοφ
O Ρώσος πρέσβης είναι ο πιο μοναχικός άνθρωπος στην Ουάσιγκτον
Politico,newsbeast.gr
Ο Ανατόλι Αντόνοφ είναι ο πρέσβης της Ρωσίας στις ΗΠΑ και αυτή την στιγμή πρέπει να νιώθει ο πιο μοναχικός άνθρωπος στο κόσμο, καθώς δεν έχει επικοινωνία ούτε με την Ουάσιγκτον, ούτε και με την Μόσχα, αναφέρει το Politico σε νέο άρθρο του.
Ο ίδιος μίλησε στο politico.com και το άρθρο με τίτλο «Ο μοναχικός Αντόνοφ: Ο Ρώσος πρέσβης είναι ο λιγότερο δημοφιλής άνθρωπος της Ουάσιγκτον», αναφέρει πως ο ίδιος δεν μπορεί να μιλήσει με Αμερικανούς αξιωματούχους λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, ενώ φέρεται να έχει πέσει στη δυσμένεια του Πούτιν, και πάλι λόγω της ρωσικής εισβολής.
Συγκεκριμένα, το άρθρο αναφέρει πως «από τότε που εξελέγη ο Τζο Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο και κυρίως όταν ξεκίνησε ο ρωσικός πόλεμος στην Ουκρανία, τον αποφεύγουν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι. Ο ίδιος όμως προσθέτει ότι, από το 2017 που βρίσκεται στις ΗΠΑ, δεν έχει μιλήσει στο τηλέφωνο ούτε μία φορά και με τον Ρώσο πρόεδρο».
«Τα τελευταία πέντε χρόνια, από τότε που έφυγα για την Ουάσιγκτον, δεν έχω τηλεφωνική επικοινωνία με τον Βλαντιμίρ Πούτιν», είπε χαρακτηριστικά ο Αντόνοφ στο Politico και σύμφωνα με το δημοσίευμα προσπάθησε να υποβαθμίσει το γεγονός, αναφέροντας το εξής: «(σ.σ. Να μιλήσουμε) για να δώσω την ευκαιρία στο FBI να ακούσει όλα όσα θα μπορούσε να μου πει ο κύριος Πούτιν;».
Σύμφωνα με το Politico, o Αντόνοφ δήλωσε ότι δεν μπορεί να έχει συναντήσεις με ανώτερα στελέχη του Λευκού Οίκου ή του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ. Παράλληλα, πρόσθεσε ότι υπήρξαν Αμερικανοί βουλευτές που αρνήθηκαν να τον συναντήσουν μετά την εκλογή του Δημοκρατικού προέδρου Τζο Μπάιντεν και δεν ήθελαν να φωτογραφηθούν μαζί του.
Ωστόσο, όπως υπογράμμισε στο Politico, οι διπλωματικές σχέσεις με τις ΗΠΑ δεν έχουν «διακοπεί» εντελώς και ότι η ρωσική πρεσβεία εξακολουθεί να έχει «τεχνικές» ή κατώτερου επιπέδου επαφές με την κυβέρνηση Μπάιντεν.
Παρόλα αυτά, δήλωσε «ειλικρινά, είμαι απομονωμένος», σχετικά με την στάση που τηρούν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι, ενώ για τις σχέσεις με την Μόσχα, είπε πως «είχα αρκετές συνομιλίες με ανώτερους αξιωματούχους στο Κρεμλίνο, σε διάφορες υπηρεσίες».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
