 |
|
|  Δευτέρα 11/4
Απο τις αρχές τής χρονιάς έγιναν 20% πλουσιότεροι
Η οικογένεια που πλούτισε χάρη στον πόλεμο και τον πληθωρισμό
Bloomberg,newmoney.gr
Είναι η μεγαλύτερη οικογενειακή επιχείρηση στην Αμερική, που γιγαντώθηκε ακόμα περισσότερο, μετά την αύξηση στις τιμές των τροφίμων και των εμπορευμάτων, που πυροδότησε ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο συνεπακόλουθος πληθωρισμός.
Ακόμα τρία ακόμα μέλη της οικογένειας Καρτζίλ, τα αδέρφια Τζέιμς Καρτζίλ, Οστον Καρτζίλ και Μαριάν Λίμπμαν, μπήκαν στη λίστα του Bloomberg με τους 500 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, λόγω των ποσοστών τους στην εταιρεία επεξεργασίας τροφίμων Cargill Inc. Με έδρα τη Μινεσότα. Καθένας τους έχει περιουσία 5,3 δισ. δολαρίων, σύμφωνα με τον δείκτη δισεκατομμυριούχων του Bloomberg. Μόνο φέτος, έγιναν 20% πλουσιότεροι.
Αλλα μέλη της οικογένειας φιγουράρουν ήδη ανάμεσα στους 500 πλουσιότερους του κόσμου, όπως η Πολίν Κίναθ, δισέγγονη του ιδρυτή Ουίλιαμ Γουάλας Καρτζίλ και η Γκουέντολεν Σόνχαϊμ Μάγιερ, με περιουσίες 7,8 δις. δολ. η καθεμία.
Πάνω από 20 μέλη των οικογενειών Καρτζίλ και Μακμίλαν ελέγχουν το 87% της εταιρείας, η οποία ιδρύθηκε το 1865 και ξεκίνησε από μία αποθήκη σιτηρών στην Αϊόβα.
Οι Καρτζίλ είναι 11οι ανάμεσα στις πλουσιότερες οικογένειες του κόσμου, σύμφωνα με τον δείκτη του Bloomberg, με συνολική περιουσία που τον Σεπτέμβριο είχε υπολογιστεί συνολικά στα 51 δισ. δολάρια.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, που έχει προκαλέσει μεγάλες αναταράξεις στις διεθνείς αγορές τροφίμων και εμπορευμάτων, εκτόξευσε ακόμα περισσότερο τις τιμές που ήταν ήδη στα ύψη λόγω των προβλημάτων στις εφοδιαστικές αλυσίδες και το κύμα ξηρασίας.
Ο δείκτης τροφίμων UN World Food Price Index σημείωσε τον Μάρτιο νέο ρεκόρ και δεν υπάρχουν ενδείξεις για επικείμενη αποκλιμάκωση.
Μεγάλες εταιρείες τροφίμων είναι οι πιο ωφελημένες από τις ελλείψεις και τις διακυμάνσεις των τιμών. Η αγροτική εταιρεία Louis Dreyfus ανακοίνωσε τον Μάρτιο την εκτίναξη των κερδών της κατά 82% τον τελευταίο χρόνο, λόγω των μεταβολών στις τιμές των σιτηρών και τα μεγάλα περιθώρια κέρδους στα ηλιέλαια.
Οι αποτιμήσεις μερικών εισηγμένων εταιρειών τροφίμων αυξάνονται ραγδαία: της Archer-Daniels-Midland Co. αυξήθηκε πάνω από 25% από τη μέρα της ρωσικής εισβολής.
Τα μέλη της οικογένειας Καρτζίλ παίρνουν υπό τη μορφή μερίσματος το 17% των καθαρών κερδών της εταιρείας που δεν είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο.
Η οικογένεια Καρτζίλ – Μακμίλαν βρίσκεται τώρα στην έβδομη γενιά της και μετρά περίπου 125 μέλη.
Τον περασμένο Αύγουστο, η Cargill ανακοίνωσε τα υψηλότερα κέρδη στην ιστορία της, με καθαρά κέρδη κοντά στα 5 δις. δολάρια και έσοδα 134,4 δισ.
Ο Γκρέγκορι Μπρουσάρντ, ο παγκόσμιος επικεφαλής χρηματοοικονομικών συναλλαγών της Cargill στη μονάδα διαχείρισης κινδύνων, είπε στο Bloomberg ότι η κίνηση για οικονομικό εξοστρακισμό της Ρωσίας είναι πιθανό να συνεχιστεί και θα αναγκάσει τις αγορές να βρουν νέες πηγές για τα πάντα, από σιτηρά μέχρι λίπασμα και καύσιμα.
«Θα βγούμε από αυτόν τον πόλεμο με πιο περιορισμένη προσφορά από πριν», ανέφερε. «Όταν αρχίζουν να επιβάλλονται κυρώσεις, δεν εξαφανίζονται μέσα σε μια νύχτα».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
