 |
|
|  Tρίτη 1/3
Η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλει τη χρήση βομβών διασποράς στην Ουκρανία
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Η Διεθνής Αμνηστία κατήγγειλε τη χρήση στην Ουκρανία βομβών διασποράς που σκότωσαν αμάχους, μεταξύ των οποίων και ένα παιδί, εκτιμώντας πως πρέπει να αποτελέσει το αντικείμενο έρευνας για «έγκλημα πολέμου».
Σύμφωνα με τη ΜΚΟ που εδρεύει στο Λονδίνο, ένα νηπιαγωγείο όπου είχαν καταφύγει άμαχοι στην Οχτίρκα, στη βορειοανατολική Ουκρανία, επλήγη από τα όπλα αυτά που απαγορεύθηκαν το 2010 με μια διεθνή συνθήκη, την οποία δεν έχουν υπογράψει ούτε η Μόσχα, ούτε το Κίεβο.
Τρεις άμαχοι, ανάμεσά τους ένα παιδί, σκοτώθηκαν και άλλο ένα παιδί τραυματίστηκε, ανέφερε η Διεθνής Αμνηστία σε ανακοίνωση που δημοσιοποίησε την Κυριακή.
Η ΜΚΟ δηλώνει πως «η επίθεση φαίνεται πως πραγματοποιήθηκε από τις ρωσικές δυνάμεις, που επιχειρούσαν σε κοντινή απόσταση και που έχουν τη συνήθεια να χρησιμοποιούν όπλα διασποράς σε κατοικημένες ζώνες».
Η Διεθνής Αμνηστία στηρίζεται σε εικόνες βίντεο από drone που ελήφθησαν στο σημείο και δείχνουν πως όπλα διασποράς έπληξαν τουλάχιστον σε επτά σημεία το κτήριο ή την περιοχή γύρω από αυτό. Η ΜΚΟ προμηθεύθηκε επίσης 65 φωτογραφίες και επιπλέον βίντεο από τοπική πηγή.
«Τίποτε δεν δικαιολογεί τη χρήση όπλων διασποράς σε κατοικημένες ζώνες, πόσο μάλλον κοντά σε ένα σχολείο. Η επίθεση αυτή φέρει όλα τα χαρακτηριστικά χρήσης από τη Ρωσία αυτού του όπλου που πλήττει τυφλά και που απαγορεύεται σε διεθνές επίπεδο, και δείχνει μια κατάφωρη περιφρόνηση για τις ζωές των αμάχων», δήλωσε η Ανιές Καγιαμάρ, γενική γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας.
«Είναι απλό, πρέπει να αποτελέσει το αντικείμενο έρευνας ως έγκλημα πολέμου», συνέχισε.
Οι βόμβες διασποράς μπορεί να περιέχουν δεκάδες μικρές βόμβες που διασπείρονται σε πολύ μεγάλη απόσταση αλλά δεν εκρήγνυνται όλες, μετατρεπόμενες σε νάρκες κατά προσωπικού που με την ελάχιστη επαφή μπορούν να σκοτώσουν και να προκαλέσουν ακρωτηριασμούς, ακόμη και πολύ καιρό μετά τις συγκρούσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
