 |
|
|  Δευτέρα 14/2
Αντνάν Οκτάρ
Ο Τούρκος «Τζέφρι Έπσταιν» που βίαζε γυναίκες και ανήλικες κοπέλες
Sunday Times,protothema.gr
Mεταχειριζόταν τις γυναίκες σαν αντικείμενα, ενώ το «χαρέμι» του αποτελούνταν από χίλιες και μία ερωμένες, ανάμεσά τους και ανήλικες κοπέλες που κακοποιούσε σεξουαλικά. Ο Τούρκος τηλευαγγελιστής, Αντνάν Οκτάρ, βασάνιζε τις γυναίκες και με άλλους τρόπους. Μία από αυτές ισχυρίζεται ότι η ομάδα του της έκανε ρινοπλαστική χωρίς αναισθησία.
Στις 11 Ιουλίου του 2018, ο Αντνάν Οκτάρ και περισσότεροι από 160 συνεργάτες του συνελήφθησαν με κατηγορίες όπως δημιουργία εγκληματικής οργάνωσης, οικονομική απάτη και σεξουαλική κακοποίηση.
Πριν από ένα χρόνο, ο Τούρκος τηλευαγγελιστής καταδικάστηκε σε φυλάκιση 1.075 ετών και από τον περασμένο Ιανουάριο, βρίσκεται στη φυλακή. Αφού ένιωσαν ότι πλέον δεν κινδυνεύουν, ορισμένα από τα θύματά του μίλησαν για την τραυματική τους εμπειρία.
Μιλώντας στους Sunday Times, πολλά από τα «γατάκια» του , όπως αποκαλούσε τις γυναίκες που είχε στο χαρέμι του, δεν δίστασαν να αφηγηθούν τη φρίκη που έζησαν στο πλευρό του. Εκτός από τα «γατάκια», ο Οκτάρ είχε και τον Σαχίν, έναν άνδρα που χρησίμευε ως «δόλωμα» για να προσελκύσει ωραίες γυναίκες.
Ο ίδιος δηλώνει στους «Sunday Times» πως ο Τούρκος τηλευαγγελιστής τον ενθάρρυνε να ντύνεται με ακριβά ρούχα και να προσέχει την εμφάνισή του. Μαζί με άλλα «λιοντάρια», όπως αποκαλούσε τους άνδρες που χρησίμευαν ως «δολώματα», επισκέπτονταν εμπορικά κέντρα ή καφετέριες με σκοπό να προσεγγίζει γυναίκες λέγοντάς τους πώς διευθύνει πρακτορείο μοντέλων.
«Ακόμα θυμάμαι το σφυρί. Μετρούσα πόσες φορές μου χτυπούσαν το σφυρί στη μύτη», λέει η Σέντα Ιζιλντάρ που αποκάλυψε ότι εντάχθηκε στο «χαρέμι» του Οκτάρ σε ηλικία 15 ετών τη δεκαετία του 1980. Τώρα στα 50 της, υποστηρίζει ότι βίωσε μία «τοξική σχέση».
Η ίδια υποστηρίζει ότι ο Οκτάρ την ανάγκασε να τον παντρευτεί όταν ήταν 30 ετών και εκείνη ακόμη στην εφηβεία. Οκτώ χρόνια έμεινε δίπλα του κατάφερε όμως να δραπετεύσει και μετακόμισε στον Καναδά, όπου κατοικεί πλέον μόνιμα .
Μια άλλη γυναίκα, η Τζεϊλάν Οζγκιούλ, εντάχθηκε στο «χαρέμι» του σε ηλικία 24 ετών, το 2006 και έγινε ένα από τα πιο εξέχοντα μέλη της ομάδας του. Ένιωθε ότι βρισκόταν στη «φυλακή» ενώ υποστήριζε ότι, στην Τουρκία κανείς δεν έπαιρνε στα σοβαρά τον Οκτάρ επειδή του άρεσε να τον περιστοιχίζουν κυρίες φορώντας ελάχιστα ρούχα.
Επί 40 χρόνια, ο Αντνάν Οκτάρ έκανε καριέρα διαδίδοντας θεωρίες συνωμοσίας ενώ στην τουρκική τηλεόραση είχε δυναμική παρουσία με καλλίγραμμες κυρίες να τον πλαισιώνουν. Άρχισε να αποκτά οπαδούς ως ηγέτης θρησκευτικής ομάδας σε πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης τη δεκαετία του '80, από όπου ο Οκτάρ είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον νεαρών κυριών της καλής κοινωνίας πλασάροντας με έναν υλιστικό, τρόπο το Ισλάμ.
Έγινε γνωστός για την εμμονή του στον αντισημιτισμό διατυμπανίζοντας την θεωρία πως Εβραίοι και μασόνοι ήθελαν να αλλοιώσουν τις πνευματικές, θρησκευτικές και ηθικές αξίες του τουρκικού λαού.
Στις αρχές του 2000, ο Αντνάν Οκτάρ έγινε διάσημος ως τηλευαγγελιστής μέσα από τον τηλεοπτικό σταθμό «A9 TV» που ίδρυσε ο ίδιος, αλλά και τη μετάδοση των εκπομπών του σε μικρά κανάλια της Τουρκίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
